Arêkerdox: Alî Aydin Çîçek
Qiseykerdox: Saît Bakşî
Mintiqa: Dêrsim
Zamanê werteyê ko û gerîsû de dewe bîya. Na dewe de zu çêyê bîyo. Na çê de zu mordemek, zu cênîya xo, di tenî kî domanê xo bîyê. Nê domanû ra zuyê çêna bîya, zu kî lazê bîyo. No çê her çîyê xo hurenî de bîyo, zaf çêyode rind bîyo. Hal-durumê xo rind bîyo. Werteyê weşî û rindekîye de bîyê. Nê di domanê xo kî zaf rindek bîyê pîl. Keyfê xo zaf rind bîyo. Çi ke wasto, mirodê xo amo hurenî. Dewa xo nê di domanû ra zaf has kerdo.
Zamanê ra dime maya na domanû nêwes kuna, cênîke ginena piro mirena. Maya domanû ke mirena, keyf û hewesê nê çêyî kî mireno, beno serdin sono. Nê di domonî sey manenê, ne huyînê ne keyf kenê, êndî şîya gîrê do, boyna berbê. Keşî de keyf nêmendo. Pîyê nê di domanû bêçarê maneno, ebe xo persan kuno, domanê xo kî persan kunê. Nîyadano ke nîya nêbeno zewejîno.
Cênîka ke tey zewejîno, daye (aye) ra domanî nêbenê. Na analixa domanû yê di domanû ra qe has nêkena. Tey qarîna, domanû rê bena zê dismenî; heqeret kena, dana piro, zulm kena, vêsan verdana; zaf neheqênî kena, dana gurenayîs, canê domanû cêna. Domanû tersnena; na xirabîyênîya ke kena, keşî rê qesey mekerê, kes pê mezono. Naye ra domanî kî vanê:
– Ma ke pîyê xo ra vajîme, pîyê ma îman nêkeno. Naye ra, pîyê xo ra kî na heşîrî û ezîyatûnê xo nêvanê.
Rozê pîyê domanû çê de nêbeno, analixa domanû zengen, kardî, zu kî torbode qulikin dana domanû vana:
– Şêrê ko ra kengerû top kerê bîyarê!
Domanû kena rast fîna ra raye. Domanî sonê ko de kengerû kenê top. Torbo qulikin postîya layekî ro wo, waya xo kî kengerû kena top erzena torbo qulkin. Hata son kenê top, waya layekî vana:
– Hala na torbe bîya rone, ma çiqa kerdê top.
Layek torbe ano hard de nano ro ke, torbe de tek zu kenger çîn o. Yê kengerê ke yîne kerdê top, o torbo qulikin ra pêro ginê waro, tek nêmendo. Torbe tip-tol o. Waye be birayî ra sas kunê ci manenê. Waye vana:
– Na kengerê ke ma kerdê top, pêro to werdê!
Birayê xo vano:
– Wayê, to tek zu kengero ke da mi mi o werd, zobîna mi zu kenger nêwerdo.
Layek sond weno, silavet weno, waya xo înam nêbena. Vana:
– Ney! Nê kengerî to werdê. Ma çitur tol şîme çêyê analixa ma, ma kîşena.
Birayê xo vano:
– Wayê, ti ke mi ra înam nêbena, bê zereyê mi rake, tede nîyade.
Waya xo kardî cêna serê zerrîya birayê xo de sanena ci, zereyê birayê xo kena ra, nîyadana ke tek û zu kengero ke aye do ci werdo, o yo, teder o, zobîna mîde de towa çîn o, tol o. Tabî birayê xo uza ko de mireno. Reyna sona torbêde nîyadana ke, binê torbeyî qulikin o.
Tabî na xirabênî û seytanênî analixa domanû ci rê kerda, torbo qulikin do domanû ke xirabênî bivênê.
Waya birayî ebe qesê birayê înam nêbena. Ebe na tore ra birayê xo ko ra kîsena. Waye berbena, dana xo ro, kemer û dar û ber wena, vana, “mi çitur ebe xo destî birayê xo kîst!” Cîgera xo vesena, wîcdanê xo qebul nêkeno. Ebe xo destî birayê xo şuna, kena mezele, dana we. Mezele kî name kena vana, “cayê mezela birayê mi bellî bone.” O ra dime teknena yena çê. Eke yena çê, pîyê xo ci ra pers keno, vano:
– Birayê to ku yo, çira nêame?
Vana:
– O zaf qefelîya, nika na yê ke ameyê kolû, dîne de yeno.
Sarê kolû yeno unca layek tey nêamo. Unca pîyê xo çêneke ra pers keno, vana:
– Nika şuyane malî, malî anê, nika dînû de yeno.
Mal-davar yeno, şuyanê malî yenê unca layek tey çîn o, nêamo. Çêne ke heto ju ra pîyê xo ra tersena, heto zu ra kî wîcdanê xo ra muteessîr bena, zerrî û cîgere xo vesenê. Birayê xo ra înam nêbîye, birayê xo kîst. Bîye sebebê merdena birayê xo. Na sebeb ra Heqî ra riza û minete vindena, duayî kena. Vana:
– Heqo, to ra dîleg û duaya mi na ya ke, ti mi pepûke gilê ko û gerîsû ke, ko û gerîsû ro birusne, hunde ke na dîna esta, dormeyê xo de fetelîna yena sona, ez xo rê ko be ko ra bifetelîne, seveta birayê xo ra zê pepûkî biwanî.
Duaya çêneke terefê Heqî de qebul bena. Bena pepûke sona nîsena mezela birayê xo ra zê pepûkî wanena, vana:
Pepo keko
Kamî kîst?
Mi kîst
Kamî dard werd?
Mi dard werd
Kamî sut?
Mi sut
Îşte a roz a, na roz a, na çêneke bîya pepûke, serba derdê birayê xo ra ca be ca, dare be dare ra, ko be ko ra wanena.
