Baba Tahîr şaîro kurdo yaresan o, Rojhelatê Kurdîstanî Lorîstan de dewa Hemedanî de amo dîna, uza de ciwîyo û reso heqîya xo. Yeno texmînkerdene ke werteyê serranê 937-1010î de weşîya xo ramita. Tayê helbestanê ey kitabê yaresanan o bimbarek Serencam de kî ca gureto.
Serba dey dez, kemîye û kul ra raxeleşîyayene teyna raxeleşîyayena kamîye û estbîyena xo ra û teyna estbîyena qetîya bimbareke de pîya bîyene ra mumkîn a.
Manayê şîîranê xo xorîn û cadaye ya û ebe ju lexçeyê nêjdîyê gorankî ameyê nuştene. Dewrês Baba rubayê xo be kurdkî, farskî û ebe fekê mazandarî nuştê. Zereyê helbestanê dey de fîlozofî û mîstîk sereke yê.
Vanê ke ge-gane rut û vêsan taxan de fetelîyo, coka ci ra “uryan” kî amo vatene. Ey nîya waşto ke çîyanê jê “mal, mulk, perey, mewkî“ ra dürî vindero, xora felesefeyê ci de metafîzîk cayêde berz cêno.
Ebe kamîya xo, felsefeyê xo Omer Xeyam, Yunus Emre, Mevîwlana, Feqîyê Teyran û Ehmedê Xanî û tayê bînî kî tesîr kerdo.
Helbestan ra qederî Baba Tahîr vateyê kilmî kî nuştê.
"Nêzanayene kêmasî ya, nêmusayene kêmasîya di reyan a."
Helbestan de kî esq, xoza û hîsî cayêde berz cênê.
Kamo ke asiq o, can ra nêterseno Asiq zencîr û zîndan ra nêterseno Zerrîya asiqî jê vergî vêsan a Heyheyê şüaneyî ra nêtersena
—
Zerrîya mi derdê to ra her dem xemgîn a Balişna mi kemer, cilê mi hard o Sucê min o ke to ra has kerdo Kam ke to ra has keno, zeregonin o
—
To wazen, eke ney, yarî bes ê Ju gule wazen, eke ney, têlî bes ê Ju gule wazen ke şîya ci de ronişîne Eke ney, şîya dêsî bes a
