Arêkerdox: Alî Aydin Çîçek*
Rozê bize bena, bize jêna di bijêkû ana. Tabî yaban de benê. Bize vana, “Ez gere na bijêkûnê xo pîl kerîne”. Tabî heto zu ra kî ortalix yaban o; verg esto, hes esto. Nameyê nana pira, raya verêne, vana:
- Nameyê to Yemlig a, nameyê to kî Şemlig a.
Kozê beno. Bena kena koz, temê kena, vana:
- Yemliga mi, Şemliga mi, nîyadê naza tehlekelî yê. Sima naza, zereyê kozî de vinderê, ez sonane birr ra çerone, wenone pelgê gimgim, uwa zimzimî sima rê sit anone, sima kon weye, sima kon pîl. Teyna ez amûne pê çêber, veng danûne. Na şekîl de veng danûnê dîqat bikerê: Yemliga mi, Şemliga mi, mi hem werdo pelgê gimgimî hem werdo uwa zimzimî. Ez maya siman ûne, mi rê çêber rakerê. Zobîna keşî ramekerê!
Vanê:
- Pekî.
Bize çêber kapat kena, bijêkî pêra çêber cênê. Bize sona ko, sona çerena. Tabî na durum de, nat-dot ra luye, hes, verg, awreş, yê ke bize taqîp kenê, key ke caverda şîyê ma bizêkû borîme, zorê ma sono ci.
Xeylê waxt ke vêreno ra, raya verêne awreş sono pê çêberî, vano:
- Yemliga mi, Şemliga mi, ez maya siman ûne, mi rê çêber rakerêne.
Vanê:
- Hiii! Ti pê ma xapnena! Ti awreşo gosederg nîya? Ma to rê çêber ranêkenîme. To henî kena ke ma borê.
O (awreş) teselîya xo cêno, cêreno ra sono. Sono na defa kî luye yena, vana:
- Yemliga mi, Şemliga mi, mi rê çêber rakerenê, ez maya siman ûne.
Vanê:
- Yooo! Ti maya ma nîya. Ma zoneme ti luya dimederg a, luya qurnaz a! Ti henî kena ke ma borê. Ma to rê çêber ranêkenîme.
A teselîya xo cêna, heş yeno pê çêberî. Keno lime-lime, keno vine-vine, vano:
- Ez maya siman ûne.
- Yooo! Ti hesê birrî ya. Zu lapaste ma ra de ti, ma hurîne pîya hem wena hem kisena. Ti maya ma nîya.
Sono. Sono, vergê yabanî yeno pê çêberî. Waxto ke maye bijêkî teme kerdê, vergî mengîya gos do. Maye ke ci ra vato, “Ez ke amûne va, ‘mi hem werdo uwa zimzimî hem werdo pelgê gimgimî, mi sima rê sit ardo’ mi rê çêber rakerê.” A wo şekîl gos do tabî. Yeno pê çêberî veng dano, vano:
- Ez maya siman a mi rê çêver rakerê.
Vanê:
- Ti maya ma nîya. To ma ra zu qese vatbî, hala o qese hekîno!
Vano:
- Ez sonê ko, mi hem werdo uwa zimzimî hem werdo pelgê gimgimî. Mi sima rê sit ardo, ez maya siman o. Mi rê çêber rakerê.
Vanê:
- Haaa, tamam. Na maya ma wa.
Çêber kenê ra, verg hur dîne pîya weno. Sono binê kemere de kuno ro, fekê xo lîseno.
O ara de bize vejîna yena. Yena ke koz de bijêkî çîn ê. Zirçena, qirena, nat-bot xo dana kemerû ro, kena hayleme vana:
- Kam ke na bijêkê mi werdê, kam ke bijêkê mi kerdê vîndî bêro ma ceng keme!
Luye ra pers kena, luye vana:
- Mi nêwerdê.
Awreşî ra pers kena, awreş vano:
- Mi nêwerdê.
Hes vano:
- Mi nêdîyê.
Verg ra pers kena, verg vano:
- Mi hem bijêkê to werdî hem to weno! Vengê xo meke!
Bize vana:
- Hen qolay nîyo!
Verg vano:
- Eee se bikeme, çitur yeme cengê zubînî?
Bize vana:
- Ez îşturûnê xo sone keno, ti kî didanûnê xo sone ke. Vana, “kamî ke kam kist!”.
Verg vano:
- Hay hay, tabî canê mi, hemen.
Bize îşturûnê xo sone kena, verg kî didonûnê xo sone keno yenê têver. Tabî bize ewladê xo sîyê, hêrsin a tabî. A kena ve vergî ra, vergî kena serê îşturû bijekûnê xo zere ra vezena wes. O ra dime bijêkûnê xo cêna ginena ro ko, cêna sona.
* Na sanike Dêrsim Mamekîye ra, Kortûnê Alû ra, Huseyîn Gulerî (Ap Uşenî), tarîxê 17.11.2016 de, Taxa Gazîyî ya Îstanbulî de mi rê vate. Huseyîn Guler pancas û di serrî yo. Zewejîyayî yo û wayîrê çar domanan o. Mekteba verêne dewa xo de waneno û dima wendişî caverdano yeno Îstanbul. Des û diserrîya xo ra nat Îstanbul de tewir-tewir karan de gurîyayo û dima bîyo teqawut. Nika Taxa Gazîyî ya Îstanbulî de ciwîyeno. Na estanike pîyê ey ci rê qisey kerda.
