Şarê Îstanbulî heta sonî (şanî) karê de gurîno, ey ra dima kî yeno keye (çê), heta şewlete weno, şimeno. Zor danê nanî, benê qelew, masenê. Henî benê qelew ke binê goştî ra nêvazenê ra. Neşîkînê xo bioncê (bicanê). Ver ver sono, ti vana belkî domanan ra nêweş ê, diletan anê. Dêra Avdelîzî ra zu (yew) mordem (merdim) dewe ra ameybî Îstanbulî. Key ke no hale şarî dîyo, vato kî, “Emser şarê Îstanbulî tede vezd girê dayo. Dewe de mîyî vezd girê danê, tîya (îta) de kî însanî vezd girê danê. Dirîyê camêrdan bîya sey (jê) dirîya mîyan.”
Şarê Îstanbulî zu roje de di-hîrê kergan zu ray de qilotneno ro, ey ra dima kî sono parkan, xo şanenê ke persan bê. Hama ancîya (onca) kî vezdê xo nêsono.
Zu (yew) layek (lajek) û maya xo benê. Ê kî her sonî (şanî) sonê, dormeyê taxa xo de fetelînê ke persan bibê. Serê rayîrê nînan de yew henî beno. Nê her ke tîya ra vêrenê ra, vînenê ke şar sey dewe henî ra awe pirr keno, kirişneno, beno keyeyê xo. Qenderbe bi (ebe) erebeyanê luksan yenê leweyê henî, wayîrê erebeyan erebeyê xo park kenê, awa xo cênê, sonê. Maya layek her ke şar vînena, lacê xo rexne kena, vana ,”Ti bi pîyê xo tawayî (tebayî) rê nêbenê. Nêvînenê şar çitur çarçim o, fena yo. Awe bêperse dîye, çitur kirişnenê. Şima kî ganî nîya bikerê.” Layek kî her taw bi maya xo huyîno, tawa nêvano.
Cayê henî kî tayê xirabin beno. Zaf erebeyê verê henî ra vêrenê ra. Di het ra sey vay, sey laser yenê, sonê. Her kam ke vişîno ra bover, eke hasara xo mebo, erebeyê dano ey ra. Zu (yew) roce layek bi maya xo ancîya verê henî ra vêrenê ra. Maya xo layekê xo ra vana, “Ez heşîya pê ke xalika mi kî yena, tîya ra awe cêna bena.” Layek xo xo de vano, her halde kî maya xo ancîya vana, “Şima tawayî rê nêbenê. Tîya ra awe nêane keye.” Layek xo xo de vano, belkî maya xo qesa xo ra nîya dewam kena.
Labelê maya xo vata ke, “Xalika mi xêx a, çik a? Rocê yew erebe dano piro, aye kişeno.Gerek tîya mêro. Mi kî a dîya, aye ra vana ke meşêro, henî ra awe mîyaro. rocê erebe dano aye ro, aye kişeno, na fay kî zerrî mi rê beno kule.”
Verdo Nemerem
