Şima ver bi vîndîbîyayîşî şonê.
Vîndîbîyayîşê şima bêveng o.
Na dinya de merdena tewr xirabe merdena bêvengî ya.
Na dinya de vîndîbîyayîşo tewr xirab vîndîbîyayîşo bêveng o.
Çimo ke qayît keno nêvîneno, o çim zaf bîyo kor.
Goşo ke veng gêno nêheşneno, nêwazeno biheşno, o goş zaf kerr o.
Aqilo ke waneno nêwazeno fam bikero, o aqil zaf xirab o.
Kamê ke kerdê wayîrê nê çîyan û xuyanê xiraban, ê kesî ver bi vîndîbîyayîşî şonê.
Şima ver bi vîndîbîyayîşî şonê.
Mantiqo ke qaşo şima bi fek, bi vate û teorîyan qebul nêkenê, qaşo şima bi xo xapnayene ver bi ci vecînê, yanî asîmîlasyonê tirkan, ziwanê asîmîlasyonî kerdê fek û ruhê şima, ebe hetkar û îdareyê ê ziwanî binê tesîrê ê ziwanî de xorî bi xorî xo qedênenê.
Ziwanê sîyasetê şima ziwanê asîmîlasyonî yo.
Ziwanê kultur û teorîyê şima ziwanê asîmîlasyonî yo.
Rakewtena şima, ravastena şima, silam û kelamê şima ziwanê asîmîlasyonî yo.
Gelo şima rast çi waştêne û çi wazenê?
Gelo şima nê şarî ra çi vatbî û çi vatêne?
Soz û qerarê şima, vate û meramê şima çi bî?
Şima nêvatêne “ma wayîrê ziwan û kamîya xo bivecîme”?
Şima nêvatêne “ziwanê ma rastîya ma, bîyena ma wa”?
Ê, hê..? Bî çî?
Ma qey şima wayîrê ziwanê xo nêvecînê? Qey şima ziwanê xo nêmusenê, qisey nêkenê? Muşgulat, asteng çik o? De vajê, derdê şima çik o?
Şima qey xo û nê şarî xapnayî?
Qey hîna zî xapnenê?
Qey hîna zî nê şarî ra vanê “xo ver bidê, tekoşîn bikerê, piştî bidê ma”?
Seba çi? Tekoşîna çikî? Seba çi şima nê şarî de piştîdayîş wazenê hîna?
Seba tirkî û tirkbîyene?
O xora estbî!
Seba Kurdîstanî?
Kurdîstano bêziwan?
Lawo mekerê! Heyf o, guna wo no şar!
Bes o, kayê şima bes o.
“Geldim, gitim, aldim, verdim, al û ver“ê şima bes o.
Guna nê şarî, guna nê ziwanî vileyê şima der a.
Bira Îlhamî tu raşt vana, asîmîlasyonî tirku sere ma de ze beton bîyo. Ma ziwanê xo re zaf xirabîye keme. Ma wena neşkîme ebe ziwanê xo de qeşekerdene bikeme. Ebe zwane xo sere polîtîk u sere sosyologî qese bikeme. Kîrdaşkî zaf mesafe gurete î ebe ziwanê rind xo qeşekene. Sare Kîrmancu hîn asîmîle bîye ke werte yşwane tirkîde xenekîye.
Weşîde bîmane
Bira Eylas;
Ez, fikrê xo, sey tayîne zerreyê xo de nêvirdana, eşkera vana. Nê tayê ke ez qal kena, qaşo ‘seba moralî’! nîya kenê. Ney keko ney, ebe nê halî, ê, xo xapnenê. Ez reyêna vajî; MA VER Bİ VÎNDÎBÎYENE YÎME.GUNA NA VİNDÎBÎYENE VİLEYÊ NÊ KESÊ KE XO RA QAŞO VANÊ ‘ROŞTÎBÎR, ZANE’! YÊ KE ZİWANÊ XO NÊZANENÊ Û NÊWAZENÊ BİMİSÊ YAN DE BO!