Dewleta tirk a ke serê înkarê ma de peyda bîya, qanûn û sondê xo, zanîno ke seba nê înkarî yê. Înkar xora zurekerî ya. Rojeve de nika no sond esto.
“Ma bixeyr” vajî ez! Şima heta nika naye nêzanitêne? Eke zanitêne, qey heta nika no sondo zureker bi namûs û heysîyatê xo ser ra kerdêne? Bawo, bawo! Keyeyê zurekeran û wayîrê zuran biveşo. No sondo ke ebe “yuce tirk mîlletî” dest keno ci, rast ke dest keno ci! Dest keno mezga Kamer Gençan, Kiliçdarogluyan.
Ge-ge fikirîna, “ez ke tirk bîyêne”. Ez ke “tirk bîyêne”, mi en zaf nê kurdê wekîlan ra huyayêne. Hem huyayêne, hem zî înan ra vatêne: “Lawo, seba maaş ebe nameyê heysîyet û namûsî sond mewerê, zurî mekerê! Keso ke seba maaş xo înkar keno, zurî keno, xo ra xeyr çin o, ma rê se xeyr bibo? Qemo meke! Qemo meke! Non û awa Çewligî, dar û kemerê Xarpêtî ra, hardê ma ra, zîyaretê ma ra, helmê Şêx Seîdî ra, Seyîd Rizayî ra, wefa û cefayê şehîdan ra tayê şerm bikerê. Şerm şima de çin o, ma zanenîme. Şerm ke şima de bibîyêne, şima nê zurê zelalî, nê sondê înkarî nêkerdêne. Tirkan ra zêde şima derd, şima merez ê.”
Çîyo ke zereyê mi de vêreno ra, şima ra vajî. Ez k… “yuce tirk milletî” çî û çinayê şima ra kerî! Ez nêvana, zereyê mi vano. Neway serr ê ke şima xo ra û ma ra kifir kenê. No kifirê mi leweyê kifirê şima de çik o ke?
Tew!
Megêrê zereyê xo. O zereyê şima yo ke tirkan werdo, qedêno. Naye bizanê ke sondê ma zî estê. Ê mi zî est o, şima ra vajî: Kam ke zurî keno… Kam ke zurî keno, bibo gilorekê Selanîkî, zê şima bibo kayê verê linganê tirkî, bibo paç û paspasê Atatirkî. Amîn!
Îlhamî Sertkaya
