Meydanê genimî… Meydanê genimê Xarpêtî.
Resimê trajedîyê seyîdê mi, na sûke de, no meydan de kewt raye, Dêrsim de vecîya.
No meydan de, nêmê şewe de, asterekî asmên de lerzenê.
Lak, kursî, cellad û herdîşa seyîdê mi kewtîbî têmîyan. Sîndorê teber û zereyî , adir û locinî, serd û germî, veng û bêvengîye, qehreman û mixenetîye kewtîbî têmîyan.
Dêrsim binê adirî de bî, Mizur berbayêne.
Ko rişîya bî, fîrarê wisarî kilamanê xo de visîyaybî.
Sodirê Xozatî zê ju cinîka dîxazkanika ke bêkes menda, nalenê.
Veng û awe, dar û kemer, payîz û çeqer xo de şerm kerdî.
Mordemîye, heskerdene xo de şerm kerdî.
Domanî mayan kerdîbî vîndî ra, azebî rayan de vila bîyî.
Sebr bêmane, genim axû bî.
Werd, şimitene, hewn, dinya kewtîbî binê lingan.
Risk, emeg, araq xo kerdîbî binê pelganê ju kilame, “Dinya, dinya! Şarî rê şekir û şîrin a, ma rê axû ya, nêwerîna.’’
Dinya ma rê bîbî lale.
Çep, rast, komînîstî, lîberalî, demokratî, sosyalîstî, dîndarî ma rê bîbî lal. Şarî ma rê ney, ma oncîya şarî ra hes kerd. Nazim Hîkmet ra bigê, hata (nêzana) kamî, ma berz kerd serê sareyê xo. O sareyê ma wo ke waxto ke adir ser ra varayêne, ‘Nazim Hîkmet’an vengê xo nêvetê. Ju keso ke ma pê ‘qayîl’ nêbenîme, Necîp Fazil Kisakurekî vengê xo vetîbî. Hama ma nê mordemî ra ney, Nazim Hikmetan ra hes kerdîme.
Ecêb o.
Meydanê genimê Xarpêtî şaşîya ma ra bîyo derd. Seyîdê ma a şewe de tenya mabênê celad û eskeran de mendîbî.
Sare çewt nêkerd, verba ters û teresan kamîya ma şevekna. Dişmen no duruşmê seyîdê ma ra ecêb mend.
Seyîdê ma, celladî tan da, ebe xo vecîya kursî, ebe xo linge da kursî ra, qîra.
Vengê ey ra dişmenê dormê ey tersayî.
Seyîdê mi.
Her serre tenya ju roje ney, tim ma vîr der a.
Hamnan, wisar, payîz, zimistan.
Ti sembolê kamîya ma wa. Ti sembolê jêhatîye, qehremanîye, sareberzî ya. Ez deyndarê to wa. To mabênê eskeran û celadan de vile çewt nêkerd, lak û kursîyê dişmenan to nêtersna. Coka înan meyît û mezela to de tersayî, to vîndî ra kerdî. A roje ra nata ti zereyê ma der a. A roje ra nata, Mizur hêrs o, asmênê wisarê ma hewrin o.
A roje ra nata rindekîye Xarpêt ra visîya, adir vareno serê sarayê ma ra.
Seyîdê mi.
Ewro (29-07-2010) zereyê ma tayê bîyo honik. Ewro heykelê to zereyê sûka Dêrsimî de binê perdaya sipîye de vecîya. Ewro tarîxê Dêrsimî tayê huya.
Ewro na mizgîne ra ez berba. Berbişê mi na mizgîne ra bî.
Ewro miradan de ju miradê ma ame ca.
No mirad ebe dest û emegê Edîbe Xanime ra bî nasîb.
Xwezî bo aye.
Xwezî bo ê kesê ke waxto ke heykelê to binê perdaya sipîye de vecîya, leweyê to de bîyî.
Seyîdê mi.
Vengê ma nêbirîya, rengê ma pelax nêbî, nêbeno.
Êyê ke verba mordemîye neheq û lanetin ê, wîjdanê mordemîye înan rehet nêverdano. Nika nêzanenê ke se bikerê. Înan zen kerdêne ke ebe top û tifangan, ebe dek û dolaban, ebe xap û zurekerîya na dinya û serdestîye, înan ra nîya maneno. Înan zen kerdêne ke ebe vîndîkerdena to ma vîndî benîme, qedînîme, ‘dem û dewran’ înan ra maneno.
No dem, no dewran zaliman ra nêmaneno seyîdê mi!
Ti xeyr ama efendîyê tarîxê ma!
Pîr û pîlê Dêrsimî, ti xeyr ama!
Îlhamî Sertkaya
31.7.2010
wa rewanê seyîd rizay şad bibo. ez bawer kena ke enika seyîd riza vîneno ke şarê ma payan seroyo û fek dawaye xo ra vera nêdao. weş û war bibe seyîd riza. homa ma hemine rê mergêke zey ê to bişeref nesîb bikero.