Apê mi dewij, belengaz, feqîr, milayîm bî.
Ne sîyaset, ne halê dinya, ne serebutê şehr û sûkan, bi vateyê ey “kar û halê telebeyan” nêzanitêne. Nê hukmat, ne dewlete, ne mudir, ne alim, ne malim…
Nêzanitêne.
Hal û îdareyê xo de, Karêr de, dewa xo de, çînbîyene de risqê xo vetêne. Destê xo vaşturîye de, kemer û wele de, qurmiçikîya bîyî. Eskeranê tirkan rojê ebe vîst dewijanê Karêrî bêsebeb kerdî cemseyan, berdî sûka Çewlîgî. Uca de apê min o belengaz ebe îşkenceyan kişt.
Çîyo ke zelal nîyo, qaşo nê kesê ke meydanan de pila-pile kenê, ê yê
Komutano ke apê mi kişto, hîna weş o, hîna silametîye der o. Komutano ke nameyê xo Durmuş Çoşkun Kivrak o, zaf kesî kiştbî, her çî zelal o. Çiyo ke zelal nîyo, însanîya însanan a. Çîyo ke zelal nîyo, qaşo nê kesê ke meydanan de pila-pile kenê, ê yê. Apê min o belengazo ke tirkî nêzanitêne, cendekê xo yê goninî veşayê Çewlîgî de betonan ser o, bêveng dêmdîyabî.
Dejan ra merdbî.
Şewa tarîye de Çewlîg de şilîye varêne. Xebere ke ameya, pî û maya min a belangaze kewtî raye, kolan û kuçanê Çewlîgî de ver bi bîna eskerîyayê tirkan ancîyayî. Der û dormeyê înan de eskerî vinete bîyî. Seba ke komutano qetilkar zanit ke may û pîyê mi yenê, xora amade bîyî ke înan bixapno, bêqisawet meyîtê apê mi bikerê mezele. Komutanî pîyê mi ra va “sereyê şima weş bo, birayê to xo ebe qayîş xendeqna”. Eke nîya va-nêva, helbet na zurekerîye ra pîyê mi qira û “Birayê mi qey xo bixendeqno? Meyîtê birayê mi kotî der o? Ez bivînî” vano. Komutan fam keno ke kes nêxapîno, eşkere bi qirayîş vano: “Cayê de mevajê, şima vajê zî fayde nêkeno! Ez dewlet a! Kokê şima ana!”
Helbet rast vatbî.
O qayîş adresa bêdewletîya ma wa
Ebe cemseyan meyîtê apê mi berdî dewa ma de kerdî mezele. No komutano qetilkar sax, şima silamet! Xalê min o belengaz zî eskeran kiştbî, o zî sax, şima silamet. Gelo ez qey nînan nusena? Kamî rê nusena? Mi qalê “qayîşê apê xo” kerdêne.
Serran ra tepîya, rojê Xarpêt ra dewlete ra xebere yena, xebere de nusîyo ke “Qayîşê merhumo ke xo întîxar kerdo, amîrîya ma der o, wayîrî şikînê bêrê berê”!
O qayîş adresa bêdewletîya ma, bêçareyîya ma wa!
O qayîş Şingal de, Kerkûk de, Hewlêr de, Duhok de, Silêmanîye de reşt wayîranê xo.
O qayîş kotî de ke alaya Kurdîstanî berz bena, uca de reşt û reseno wayîranê xo.
O qayîş hîna vakur de, Karêr de, Çewlîg de, Xarpêt de, Dêrsim de nêreşto wayîranê xo.
Wa kes ma ra qalê bêdewletîye mekero, pila-pile mekero!
O qayîş, vileyê bêdewletîya ma der o.
Mi coka nuşt. Zereyê mi pirr o, pirr! Şima mi ra qalê çi kenê?
Zereyê mi pirr o, pirr!
