Pîyê Mi

Heya, pîyê mi şî heqîya xo, ez endî bê pî menda. Emser (22.12.2015) nêmeyê şewe ê çimî, o vengo qefelîyaye, ê hîsê şewqetinî, a zerrîya hîraye, weşe, a zerrîya bela ke ti vana seba xo ney, seba domanan eştêne, a gonîye vinete. Binê bêvengîya xorîye de, pîyê mi, ver bi heqîya xo kewt raye.

Ma endî o rîyo germ û derdan ra qurmiçikîyo, o vengo ke zereyê ma ci ra musabî, ruhê ma nerm kerdêne, ê destê ke sere û rîyê ma rew bi rew mişî dêne, nêvînenîme.

Ma, endî pîyê xo ra qet çîyê pers nêkenîme, pers bikîme zî bê cewab manenîme.

Heya pîyê mi, to çi nêdî ke? Dima domananê xo de kewta rayan, sûkan, şehran, hepis bi hepis gêrêne. Çend raya eskeran hêrişê keyeyê to kerd, çend raya sodirê to, hewnê to bî serûbin. Cemseyê eskerîye to girewt berd. Berd dewan, berd dûrîyan. Ti qefelîyaya. Eskerê ke serranê domanê to de bîyî, tayêne bi şermayîş qayîtê to kerdêne. Çend rojan ra dime, yew dewa dûrî de, lêlê sodirî de komutanî to ebe eskeran berd yew xendeqê neqebeyî.  Uca de to eskeran ra cîya kerd, cayêde fireqet de, verojê neqedebîyî de, bover de, tîmuk de çelengan bi destê xo nîşan kerd û bi vengêde şenik va ke “Lajê to na wo nê çegelan der o, şo veng bike, wa bêro teslîm bo”. To ebe vîyaretêye xo yê derdin û dejinî, ebe tecrubeyê xo fam kerd ke no fîlmê tirkan o. Wazenê ke to bikişê. Ti seba ke nê kayê qilêrî her kes bizano, heta ke to ra ameya, ti qîraya, eskeran heşêna. Komutan şaş mend, kayê xo fayde nêkerd, seba ke besenêkerd to bikişo, sey goliko ke mozan girewto, qarîya.

Dime ra, birayê to yê dewijî, feqîr, belengazî dewe ra girewtî ardî qereqolê Çewlîgî, ebe îşkenceyan qetl kerd. Meyîtê birayê to nêmusna şima. Ancîna ebe konvoyê eskeran meyîtê birayê to berdî dewe ebe kinitena dewijan kerd mezele.

Ma vila bîyîme. Domanê to vila bîyî. To nêwaşt Çewlîg de bivecîyê, la hesreta domanê to to ra giran ameyêne. Mecbur menda keyeyê xo ard Îzmîr. Ez na xerîbîye de, hîris serre de ma tenya di raya ameyîme têlewe. Serran to zaf qefelnabî. Xem û derdan ra barê to zaf giran bî. Heskerdena to, şewqatê to ma rê omid bî. Ti nîşanê hîsê omidî bîya. Vengê to ma ra birqîyena tîje, çimê to weşîya roja ma bîyî.

Heya pîyê mi, emrê to, fedekarîya to, dej û xemê to, vîyarteyê to, nê çekuyan, cumleyan û meqaleyan de ca nêbeno, la kamî ra vajîme, kamî ra binusnîme?

Ti dewrê vêşanîye, belengazîye ra vîyarta. Ti dewrê zalim û xederan ra vîyarta. Ê zalim û xederê ke, sey qederê ma, teberikan, zêv û zîyaran zî kerdbî binê linganê xo ra. Dinya, zêv û zîyarî, teberikî ma rê bêveng mendbî, pîyê mi.

Seke her çî hewn bî, pîyê mi. Roja ke ti şîya heqîya xo, mi xebera to welatê Hollanda de, nêweşxane de girewt, pîyê mi. Cendekê mi binê tel û kabloyan de bî. Dêsî dêm dîyayî mi ser o. Vengê to mi ra ameyêne. O veng û vateyo ke endî bîbî nîşanê zerrîya mi, to rew bi rew vatêne, goş û zereyê mi de zimîyêne:

“Lajê mi!” va to.

Peynîya nê vateyê to nêameyêne.

Ez binê kardî û kabloyan de, binê dej û doktoran de vecîya, ti kewta xorîta hardê dewrêşî. Heya, Karêr ra, Kanîreş ra, Gêxî ra, Mazgêrd ra, Meletî ra, Çewlîg ra bige heta Îzmir, taxa Balçovayî, yew emro pirr, yew kamîya rengine, yew pîyo rind, fedekar, şewqetin vîyart. Na dinya de ti vîyarta, pîyê mi.

Ti reşta hardê xo, Karêr, dewa Pîrcanan. Nas û dostî, der û cîranan bi sixletîye ti oxir kerda. Nika Karêr de, dewa Pîrcan a ke domanîya to sêwî vîyartbî, leweyê pî, bira, der û cîranan, dost û dewijan de, hewno bêpeyên der a.

Ruhê to şad bo, pîyê mi!

Ez besekena ke bimusî şîyena to ra, la hîna nêmusaya. Sebebo ke mi besenêkerd to oxir bikerî, ez nê sebebî ercena puştîya na dinya ser o. Hêsîrê çimê mi zereyê nê çekuyan der ê.

Oxir bo, pîyê mi.

Not: Nas û dost, der û cîranî, heval û hogirê ke deja ma pare kerde, pîyê mi oxir kerd, ma rê sereweşîye waşte, pêrune rê zaf sipas kena, weş û war bê.