Ereb hevalêkê mino serhedic o. Badê 12ê Contaya Faşîste şino ko, beno pêşmerge. Di mîyanê pêşmergeyanê Mam Celalî de maneno. Nika ew zî zey min Parîs de yo. Ma verê çemê Senî di bareka fransî de niştê ro qehwe şimenê. Ereb behsê xo, pilinge û pisînge keno. Vano:
– Kak Reşa Salih pêxwasanê Silêmanîye ra bî. Pêşmergetî kerdêne. Gama ro hesabê cê nêameyne, dayne pero şîne. Bi aşman hefsan de mendê û reyna tepîya ameyne.
Reşa Salih min ra persa:
– Kek Ereb, şima tirkan ra zewecenê?
– Belê. La ne zehf, yê şinê di metropolê Tirkîya de wanenê, zehfî yê yê…
Reşa Salih qasêke bê veng mend, henêke siwirîya û reyna persa:
– Şima keynekanê xwi zî danê tirkan?
– Rey-rey…
Kek Reşa hêrs bî û va:
– Bêşeref a, ez waya xwi bi destê xwi bena teslîmê kerxaneyî kena, la nêdana yewê erebî.
Min te ra va:
– Ezo to rê hîkayeya piling û pisînge vacî.
Va:
– Vace.
“Di ko, germê nîmerocî de, piling serê hesûyeke, di verestîya yew kerreyê pîlî de vezelîya yo. Hawneno verestîya ke zey verestîya yê, la des rey yê ra pîlê rî ha ci ser ra. Ya verestî, hêdî-hêdî yena war. La çiqas ke nizdê yê yena, bena qice. Heya resena verê yê, bena pisînge.
Piling pisînge ra perseno:
– Eno çi halê to yo, keynê?
Pisînge vana:
– Ez zî nîjadê pilingan ra ya, la derdê merdiman ra ez biya qice.
– Senî?
Pisînge va:
– B’awnîye!
Piling awnîya. Merdimê ke rasteyê warînî, mîyanê hêgayê xwi de cite keno.
Pisînge vana:
– Îna ez vista (fişta) enî halî…
Piling bi zirt şûney xwi ra werzeno û hetê citkarî wa şino. Citkar awneno piling bi hêrs hetê yê wa yeno. Heya dest şûrikê aletî ra verdeno, piling zî reseno ver û te ra vano:
– Ez to ra şer wazena…
Cityer vano:
– Çirê, çi zirarê min resawo to?
Piling vano:
– To û merdimanê xwi, şima ena keyneka dedezaya min kerda enî halî…
Cityer te ra vano:
– Ti şer min ra wazenê, la ez destveng a. Ti piling ê, bi şanê to nêkewno hêriş berê serê yewêko destveng… Destûr bide, ezo şinî çeka xwi bîyarî û ma go şer biker. Maya kamî ma ra va lawo…
Piling vano:
– Şo çeka xwi bîya.
Mêrik vano:
– Ez her nîya…
Piling:
– Çiraa?
– Heya ez to girê nêdî, nêşina.
– Çira?
– Ez şêrî, ti go biremê…
Piling te ra sû beno û vano:
– Ez o to ra bitersî û biremî?
– Herê.
Piling vano:
– Min girê bide û şo çeka xwi bîyare.
Cityer fekê çiwalê tovê keno a û piling kono de. Mêrik derzîya fekê çiwalî bi mehkem girê dano. Ana baş girê dano ke ne ew piling, pilingê pilingan zî bêro, bêfayde yo, nêeşkeno çiwal ra vecîyo. Piling di zerey çiwalî de beno pincikêke.
Mêrik çiwaya Badikanî a dara mazî gêno û kono ser pilingî. Pêro de ke ti nêdanê pêro. Ax û zarîney pilingê zerey çiwalî ra şina asmêno hewtin. Pertawan dano xwi, la tewş a. Mêrik zî nêkeno serdine, bi wir di destan bi çiwaya mazêrîn gurmîna dano pêro. Parsûyan, sere, çaqan, bêrokanê yê şikneno. Sere ro ci peretneno. Cayêko sax di canê pilingî de nêverdeno. Pilingî zerey çiwalî de keno helîsa. Gama fekê çiwalî keno a, pertawî di pilingî de nêmendê. Mîyan gonî de bîyo sûr. Piling biwazo zî, nêeşkeno hêrîş bero serê cityerî. Bi ya birînarî, birînanê xwi rê bermeno. Penco ke nenûkî te ra perrayê, zey bilûlikey mesîne gonî te ra yena, keno fekê xwi û keno kûste-kûste…
Ma kurdê vakûrî zî ew piling ê, Reşayê min…”
Xurşîd Mîrzengî
