Ez şima ra verê vajî ke meyîtê hevalê mi vîndîbîyaye yo.
Yanî ne meyîtê ey, ne mezela ey esto.
Şima ke nameyê hevalê mi wazenê bizanê, Huseyîn Morsumbul o.
Naye ra dot weşîya şima.
Tenya ju tarîya şewa Çewligî, ju qomutano qetilkar (Durmuş Çoşkun Kıvrak), ju kî awa çemê Muradî zaneno vîndîkerdişê hevalê mi.
Tarîya şewe, awa çemî qesî nêkenê
Qetil kî qesî nêkeno, şima zanenê qey?
Çike kesî nê qetilkarî ra hîna pers nêkerdo, ez aye ra mirena.
Meyîtê hevalê mi bêwayîr mend.
Bêwayîrîye xo ra merdenêda bîn a.
Bêwayîrîye zaf serd a, zaf derd a.
Hîris serr ê ke hevalê mi zereyê ju çuwalî de, cendekê xo lete bi lete, girot û estê awa çemê Muradî.
Maseyan hevalê mi werdê, kam çi bizano, şima ra tayîne kî ê maseyan werdê.
Maseyî qesî nêkenê.
Domanê ‘Îtîhati Terakî’ kerdenanê xo kenê, rojawan vurnenê, zaf biaqil! Mabênê nê toz û duman de goreyê înan qalê dendik û mendikan kenê.
Kes nêwazeno vengê ma biheşnê.
Kamî ra çi? Xemê kamî yo?
Zonê mi pêrîşanîye der o, kamî ra çi?
Edebîyatê mi, rastîya mi, kamîya mi verê kardîye de naleno, kamî ra çi?
Meyîtê hevalê mi giroto esto awa Muradî, kamî ra çi?
Qetilê ke hevalê mi û zaf kesî kişto û vîndî kerdo, nameyê ey Durmuş Çoşkun Kivrak o, hîna zê paşayan gêreno, kamî ra çi?
Heya cigera mi, heya!
Çend serrî yo ke maya toya zerrîletîye ondêrî Estenbol de her roja şemîye qîrena seba to. Rind o ke ti besenêkena pers bikerê ke se bî.
Ne ti pers bike, ne ez to ra vajî, cîgera mi.
Waxto ke to kerdî zereyê çuwalî, dest û rîyê to, sare û lingê to senîn bîy? Ax ke mi o waxt to bidîyêne dolima pêyêne, mi halê to resim bikerdêne, nê resmî bikerdêne yadîgarê huqûq û edaletê bêşerefî.
Her çî zur o hevalê mi!
Sîyaset zur o, îdeolojîyî zur ê, nutuqê heqê mordem û mordemîye seba zuran ercenê. Xeyalê ma bî têser û têbin. Teorîyê lanetinî ebe miradanê ma kay kerdî.
Vate bî qefçil, qesa bêmane mende. Gonîye rişîye serê risk û nonî. Kilama to nême de mende. Kesî barê ma pare nêkerd,vengê ma qefelîya.
Waxto ke to estê awa çemê Muradî, payîz bî. A roje ra nata zereyê mi payîz o, hevalê mi! Dem û dewran vêrdî ra, zimistan û wisarî derbaz bîy, ez hîna budelayê ê payîzî ya.
Payîzê zereyê mi nêqedîno, cîgera m’!
Sodirê ma hîna binê linganê domananê Selanîkî der ê, roja ma zê to vîndî ya. Dima to ra mi şilîyê xezebî şimit, axûyê hesrete werd.
Heskerdena mi vileçewt a, sixletîya şaristanê dûrîyan de tenya wa ez.
Zê xençer o tenyatîya mi.
Eke bilewnê, hesreta girane vilêznena ra ez.
Pirr o zereyê mi.
Kilama to ya ke Çewlîg de nême de menda, zê amanet zereyê mi der o. Ge-ge rayan de, zê şilîyê payîzî ya kilama to varnena, lornena, vana. Tenya budelayê şaristanan goşdarîya mi kenê. Budelayî ke mebê, şaristanî bêmane yê, hevalê mi! Hîna birrê Dêrsimî veşnenê, Mizur, hîna zê zonê ma, tenge der o. Heykelê seyîdê ma Dêrsim de virazîya, na mizgîne ra qaso ke ma texmîn kerdêne, handayê heyecan û coşîye, şabîyene çinî bîy, hevalê mi! Her çî xirab nîyo hama çîyê rind û rindekî, goreyê bedelê ma, zaf şenik ê.
Aşma êlule a şewe ra nata zê şîmşere kewta zereyê mi. A roje ra nata ez rayan der a. Ne rayî qedîyayî, ne ezo budela. Şaristanan derbaz bîya, sîndor û welatan vêrdê ra. Ez zaf bîya meymanê fireqetîya şewan. Şilî û vayê vakurî, mi oxir kerdêne. Qilêrîya şaristanan balîşnaya mi bî. Mar û milawunî, beq û çarpencikî seba ke ez bêkes û bê ca menda, mi ra huyêne, hevalê mi!
Xefçilîye, wayîrê aqilê înkarî, berdoş û serxoşê tirkan ma ra huyêne, cîgera mi!
Mordemîye berbêne.
Ma nika?
Pers meke, her çî bîyo têser û têbin. Na têser û têbinîye de ez hîna pay ra ya. Ebe zonê ma ra qîrena vîndîbîyena to.
Berbena, lornena ez.
Henî bêveng, henî budela, bêkes.
Ez nêşikîna ke to ra vajî ‘oxir bo’!
Kesî meyîtê to nêdîyo, meyît û mezela to çin ê ke..!
Kesî meyîtê to yo ke DURMUŞ ÇOŞKUN KIVRAK’î kerdîbî çuwal, ey ra pers nêkerdo û pers nêkenê ke!
Kesî vengê ma nêwaşt ke biheşnê, tew!
Loro, loro…!
Heq û huqûq zur o, zur o!
Ma ti kotî ya, wayîro…
Ya ma binê linganê hukmê tirkan de vecenîme, xelesenîme ra, ya kî ma ebe tirajedîyan xelesenîme. Meyît û mezela hevalê mi yo ke çin o, naye ma ra vano.
Şima vajê, reya hîreyine, çare û alternatîfêde bîn esto?
Qederê ju şarî ke kewto binê lingan, meyîtê domananê ê şarî zaf benê vîndî. Koyî xezeb ra benê giran, şewan de adirî vila benê virara mayan de.
Ma şima nêzanenê ax û waxê kilama ma, qasê tarîxê bindestîya ma derg ê?
Vindê, zereyê mi lerzeno, sarê mi de laserê awa çemê Muradî çilqenê!
Rayî kemeran şiknenê, ju cenîke Estenbol de hîris serrê ke na dinya puşt û puştan ra qîrena.
“N’ero kotî yo lacê mi?”
Îlhamî Sertkaya
22-9-2010
