Dejê pêyê dêsanê hepisxaneyê kamaxî, ju (yew) heq zano, ju kî mehkûmê bê suc û bêgunayî zanê. Seke şima kî zanenê, nê rojan zîndanê Dîyarbekîrî ra reyna zaf ame qisey kerdene. No semed ra kî mi waşt ke ez na rey rewşa mehkumanê hepisxaneyê kamaxî ser o taye vinderî.
Mi ke dest bi nê nuşteyê xo kerd, reyna mi hûmarê kovara Vateyî kerdî têser û têmîyan ra. Çunke, ez ke zanena, hepisxaneyan ra hîrê nuştoxê manê hêcayî Huseyîn Karakaş, Murad Canşad û Sînan Sutpakî kovara Vateyî de nusenê. No semed ra kî mi nuşte û mektubê nê nuştoxanê ma yê hepisxaneyî reyna wendî. Meqaleya Huseyîn Karakaşî ya ke nameyê xo “Dejê Pêyê Dêsan” o, na meqale kî xeylê tesîr daybî mi. Coka mi kî na meqaleya xo bi nameyê “Dejê Pêyê Dêsanê Hepisxaneyê Kamaxî”nuşte.
Tawo ke mi nê mektub û nuşteyê hevalanê ma yê hepisxaneyî wendî, raşt kî zaf tesîr da mi. Çike mektubanê xo de zaf çî ardê ra ziwan û nuştê. Embazê ma Huseyîn Karakaşî kî tengasîye, bêkesîye, zor û zehmetîya hepisxaneyê kamaxî mektuba xo de ardo ra ziwan. Na mektuba xo de gerreyê xo kerdo Malmîsanij de û vano:
“(…) goşê mi Vateyî ser o yo ke sala şima mi ra çîyê vaje. Labelê na linge de şima ra kî qet veng nêvejîno. No nîya rind nîyo.”
Huseyîn Karakaş qisimê pêynîya mektuba xo de hîna dewam keno û vano:
“(…) Hedîseyê ke dej danê zereyê mi henî zaf ê ke, ez na mektube de kamcîn bîyarî ziwan û kamcîn mîyarî!”
Mi ra gore dejê zereyê înan ra yewî kî çinbîyena îmkanan a. Herçiqas ke îmkanê xo çin benê kî, peyê dêsanê hepisxaneyî de xoverdayîşê înan, têkoşîna înan û fedakarîyênîya înan ra însan qewet gêno. Merdim ke înan ra no qewet girewt, ters û xofê zereyê merdimî rê kî êndî ca nêmaneno.Ê bi na rewşa xo dîyax danê zereyê merdimî.
Nê embazê ma nika kotî yê? Çi hal der ê? Hal û wextê xo senên o? Çi heyf ke ez kî rind nêzanena. Eke hepisxane der ê, wa Xizir raxelesno. Ge-gane bone kî ganî ma hal û wextê nê embazanê ma yê hepisxaneyî pers kerîme. Merdim ganî merdimanê zê Huseyîn Karakaş, Murad Canşad û Sînan Sutpakî rê wayirîye bikero. Ardim û destek cidero. Qelema destê înan ra hemgên palakîno. No semed ra kî ganî ma qelema destê înan ra îstîfade bikerîme. Herçiqas ke ey mîyanê çar dêsanê tengan de bênê kî, qelbê înan zaf hîra û zafî kî pak o. Zereyê zor û zehmetîye de anca kî ê ziwanê xo rê, kamîya xo rê û kulturê xo rê wayîr vecînê. Na wayîrvecîyena înan ra merdim bêguman hêz û qewet gêno. Heto yew ra kî raverşîyena ziwanî girêdayîyê edebîyatî yo. No xusus de ez şîkîna bi rehetîye vacî Huseyîn Karakaşî hetê edebîyat ra xeylê xizmetêde delal kerdo. Ganî şarê ma kî na kede rê wayîr vecîyo.
Bi serran çar dêsan mîyan de mehkum û bêçare mendene rê can lazim o, kezebe lazim a… karê her mordemî kî nîyo ke damîşê nê zulmî bone. Qe şima kovara Vateyî rind zanê. Ez nuşteyanê nê nuştoxanê ma yê hepisxaneyî kovara Vateyî de bi keyfweşîye wanena. Çîyo ke hetanî nîka bala mi kovara Vateyî de ante, yewî kî mektûb û nuşteyê embazanê ma yê hepisxaneyî bîy. Coka ez wazena ke tayê bala nuştox û wendoxanê DêrsimInfoyî no het ser biancî. Seke mi cor kî kifşe kerd, ez nuşteyanê embazanê ma yê hepisxaneyî bi keyfweşîye, bi heyecan û zere û can ra wanena. Mi naye ra çend serrî aver kovara Vateyî de hûmara vîst û hewtine (27.) de yew mektûba embazê ma Huseyîn Karakaş û Murad Canşadî wendîbî. Mektûba Sînan Sutpakî kî yew hûmara Vateyî de wendîbî. Nê mektûbanê embazanê ma o taw zaf tesîr daybî mi. Mi kî nê nuşteyê xo de çiqas ke destê mi ra ame, dejê zereyê xo û dejê pêyê dêsanê hepisxaneyê kamaxî ard ra zon û nuşto.
Wusênê Gestemerde
