Şima nika vanê qey xeyr o? Se bî? Çik o? Qey çimê şarê ma hetanî nika tarî de bîy ke to vana çimê şarê manê kirmancî roştî de benê? Çimê şarê manê kirmancî tarî de nêbîy, la dişmenê zulmkar û bêbextî şarê ma ser o teng û tarîye ardîbî. Şarê ma kî na dinya teng û tarîye ra bi hêz û qewetê xo vecîya û bi ziwan û kulturê xo kî dinya teng û tarîye xo ser o reyna kerde roştîye.
Kirmanckî (zazakî) emser serra xuya zerrnêne vîyarnaye ra. Ziwanê ma kirmanckî (zazakî) roje bi roje gonî cêna, ruh cêna, can cêna û êndî yena ra xo. Serre bi serre fîliz dana. Serre bi serre reng dana. Serre bi serre şewle dana. Çunke emser seba ziwanê kirmanckî xizmetêde hêca ame kerdene. No semed ra kî ez zaf keyfweş û zaf kî bi coş a. Herçiqas ke ziwanê ma binê xeta vîndîbîyene de bone kî, êndî ziwanê ma kirmanckî (zazakî) raya xo girewta û hêdî-hêdî binê xeta vîndîbîyene ra vecîna. Naye ra kî merdim qet bêguman hêz û qewet cêno. Herçiqas ke ma bizîbîme û binalîme kî mi ra gore zimanê kirmanckî nê serranê peyênan de û bitaybetî kî emser serra xuya zerrnêne vîyarnaye ra. Çunke emser hetê kedkaranê kirmancan ra seba ziwanê kirmanckî (zazakî) xizmetêde hêca ame kerdene. Emser xeylê kitabê kirmanckî (zazakî) neşr bîy û refê kitaban de cayê xo girewt. Kitabê hîkayeyan, kitabê estanikan (sanikan), kitabê şîîran, kitabê hîkayeyanê domanan, roman û ferhengê kirmanckî vejîyay. No kî yeno na mana ke ziwanê ma êndî raye girewta.
Ziwan û kulturê ma rûmet û nîmeta ma ya. Ma re her yew herfe û çekuya kirmanckî (zazakî) bi qedr û qîymet a. No semed ra kî her yew herfe û çekuya kirmanckî zê yew zerrn a û her yew kitabê kirmanckî kî zê kûpê zerrnan o. Naye ra yo ke ziwanê ma, kulturê ma ma rê rûmet û nîmet a. Yanî ma rê zê teberik o. Merdim se qedr û qîymet dano teberik û teberik cayêde zaf muhafazam de dano we û sevekneno, ganî ziwan û kulturê xo rê kî henî qedr û qîymet cido û ci rê wayîr bivecîyo.
Ziwan ke çinê bo, însan kî çin o. Ziwan yew simgeyê însanetîye nîyo. Merdim xo mîyan de bi ziwanî xo ano ra zon û îfade keno. Ziwan de muhîmîya tewr rindeke kî bêguman fikirîyayîş o. Însan bi ziwanê dayîke fikirîno. Ziwanê dayîke aracê edalet, heq û huqûq, kultur, hunerî û aracê têduştî yo. Însan bi ziwanê xo, bi kulturê xo, bi heyatê xo û bi kamîya xo însan o. Eke nê çîyê muhîmî çînê bê, o taw firqa însan û heywanî kî nêmanena.
Keso ke bi ziwanê xo yê dayike fikirîno, qesey keno û nuseno, heqa kesê bînî çin a ke verba çîyêde nîyanên bêro û duşt de vindo. Na heqe ganî to dest de kes nêcêrone û na heqêde nîyanene kî çin a. Heqa însanetî ya tewr muhîme kî ziwanê mordemî yo. Ziwan ke çinê bo, însan kî çin o. Yewbîyena ziwanî ke temîn nêkerde, mumkun nîyo ke ma ewro kamîya xo ra qesey bikerîme. No semed ra kî mileto ke ziwanê xo kerdo xo vîr ra yan kî mileto ke ziwanê xo rê wayîr nêvecîno, sahneyê tarîxî ra beno pak û beno mahkumê vîndîbîyayîşî. Mordem ke ziwanê xo rê wayir nêvecîya, wext ra ziwan û kulturê xo ra kuno dûrî û beno xerîb. Çike mileto ke ziwan û kulturê xo rê wayîr vecîya, kamîya xo rê kî wayîr vecîno.
Ganî ma naye kî rind bizanîme ke ma ke eslê xo, ziwan û kulturê xo ke înkar kerd, bi nameyê Xizirê Kalî bone ke maya ma şitê xo rê ma helal nêkena.
Wusênê Gestemerde
