Mi sareyê xo, sixletîya şukan de, vengê motor û wesayîtan de girot, şîya durî. ‘Durî’ çik o? Her ca, her welat mi ra endî durî nîyo. Seba ke ez hîna nêşikino şorî, tenya welatê mi, mi ra durî yo. Tîyare, asmên de hewranê sîyayî, zê kardî birnêne. Ê hewrê ke tanya û roştîya tîje ma ra birnêne, verba tîyareyî bîbiy perda tenike. Ruyê raywanan de, aqilê înanê ke zanitêne satêna roştîya tije vênenê, perde kêyfî rafîstebî.
Kamî tîje ra hes nêkenê ke!
Tîyare ke hewran vîyart, Dinya bîye roştî. Çimî, pencereyê qijkekan ra, veracêr, qayîtkerdene rişnêne. Koyê berzî, neqebeyê xorîyî, birrê sixletî, binê raywanan de cêr de bîy. ‘Cêr’ Dinya bî, ma asmên de bîme.Verba koyanê berzan, ma şikîyêne yarenîye û ‘quretîye’ bikime. Kilamê ke seba berzîya koyan vajîyêne, nika seba ma sebebê leqe bîy.
Ma asmênde bîme û vengê ma, ‘hardo dewrêş’ nêheşênêne. La vateyê ama mi vîr re ke, na raya ez xo ra huya. Seba qesa û vateyê bê faydeyî vanê ke, ‘xo ra hewa de qesî keno’.
Willayî no rast bî. Ez çiqas asmên de koyanê berzan, şukanê girsan qijkek bivênî zî, na ‘quretîya mi’ fayde nêkena. Yanê mi xo ra ‘hewa de’ qesî kerdêne.
Waxto ke tîyare ame cêr, na raya koyî ebe mi leqe kerdêne.’Quretîya mi’ qedîya.
Se ke na raya koyî mi ra vatêne; ‘De nika zî qesî bike ero’!
Binê tanya tîje de, sixletîya însanan, ebe kincê tenikî, araqê ruyan, bi vengê zelal û qefelîyayeyî, verba sîndorê ‘bêsîndorî’ qij bîyêne. Serdinîya siya ke me pê qayîl nêbîyêne, na raya bîbî qîmetin. Her kesî her firsend de cendekê xoyê araqinî, estêne binê sîyan. Na raya zî ame mi vîr re ke, tîje, ebe tanya xo, nê însanan ra yarenîye kerdêne. ‘Şima tanya mi nêwastêne? ma nika qey tanya mi de remenê?’.
Bawo willay însan wastîşanê xo ra ecêb o. Na ecêbîye, zê sîyasetkaranê di ruyan a.Mi newastêne ez sîyaset bikerî, binê ‘tanja îje’, la se bikerî ke xuye wa.
Çimê mi awa deryayî de, zerreyê mi derya ra durî de bî. Domanî kaykerdêne, xort û azebî azme kerdêne. Çend extîyarî, zê gamêşê gola Kanîreşe, binê sîye de dêm dîyabîy.De çi bizani? Kanîreşe ame mi vîr re.Domantîya mina kelecane yanê. Ebe a kelecanîye, ma germê de şîyêne ‘gola sewêşê’. Nika esta, çîna ez nêzana. Ez zaf çi nêzana. Mordemo ke hîrris serre welat ra durî bibo, kotî de vurnayîşan bizano? Nefşê mi, vila bî, vila!
Mi oncîya babete, zê nefşê minê vilabîyayî, vila kerd. De vindê tayê zî ‘vila bikerî’!
Ha, kotî de bîya ez? Binê tanya tîje de. Axir roja amê, ez gêra ra. Meydanê tîyareyî de, rind zanena ke, endî verba binê hewran şona.Mêydan de raywanî kewtîy rêze. Ju raywan û memurê kontrolî, nêzana seba çîyê munaqaşa kerdêne. Raye nêdayî mi. O waxt zî mesela ‘pîr û taliban’ ame mi vîr re. Dewanê Karêrê ma de, pîr amo kê talibê xo. Mabênê ti talşban xerepîyo, pêro amê têlewe. Pîr wazeno înan bîyaro werê. Juminî û qesa anê-bênê, çare nêvênenê. Pîro endî eciz bîyo, vano ke; ‘bira çiralixê mi bidê, mi ez şorî, xo re şima se kenê, bikerê’. Mi zî înan ra bi no mane de ‘raye bidê mi ez şorî, xo rê şima se kenê, bikerê’ va.
Hem va, hem huya ez…
Se bikerî? Hona ke tanya tîje nêqedîya, tayê bihuyî…
Germîya tanya tîje, zonê mi bî, ez bextê zonê xo der a. Xorîtîya zonê mi, henî nerm û germ o ke, pêro çekuyî, nusneyî, vateyî, silamî, kilamî yarenîye, qarîyayîş, huyayîş, bi zonê mi reseno maneyê rastîya xo.
Weşîye bi zonê mi, merdene bi zonê mi manîdar o.
İlhami Sertkaya
