Şodir, zelal bî. Tîje tanîya xo dinya ra vila kerdîbî. Koyî, mergî, rayî, sûkî, sixletîye zelal bîy. Pencereyê keyeyan beriqîyayêne. Kitabî seke wendoxan rê germa germ seba wendene pelanê xo waştê kerem bikerê. Ê kitaban de bi hazaran babetî, sanikî, romanî, şîîrî, bîyografîyî estê. Ma ez kotî der a?
Ne qeleme ne kitab ne kî kaxite destê mi de estbî. Hîrê kesî, ronişte yîme. Mobetî mobetan, babetî babetan kerdî ra. De şima zanenê, her cayê ma sîyaset o. Şikir, zanayê ma zî zaf ê! Bawo “zanayê ma”! Fîlîstîn de kewtî ci, Latîn Amerîka de vecîyay. Reyna gêray Tirkîya, uca de amey Îraq, Sûrîye, Îran, nukleer-mukleer, demokrasî-memokrasî… Peynîya zanayîş û qesa înan nêameyêne. Tabî yo ke zon tirkî yo. Ez bêzar bîya. Halê înan ra kewta xîyalan. Çimê mi înan de, zere û goşê mi halê rastîya ma de bîy. Înan ra ju mi ra, “Ti qey qesî nêkana” pers kerd. Mi va, “De ez se vajî? Şima her çî qesî kerd, tenya xo qesî nêkerdo. Çîyê ke şima dergaderg qesî kerdî, xo nêbî.” Mabênê ma de no dîyalog virazîya:
Ê: Goreyê to persa ma çik a?
Ez: Goreyê mi persa ma şima bi xo yê.
Ê: Hmm, ma ti fam kerd, ti hona a xuya xo der a.
Ez: Kamcîn xuya mi?
Ê: Ti hona “mîlîyetçî” ya.
Ez: Rast ke mi nê vateyê şima rind fam nêkerd, ma şima çik ê?
Ê: Ma enternasyonalîst îme.
Ez: Willayî, qasê şima mebo zî, mi zî kitab û dinya wendo. Çîyê ke şima qal kerdî, şima ra zêde zanena, qusurê mi ef bikerê. Ez şima ra zaf zêde wazena. Dinya rind bo, şarê dinya derd û merezan ra, herb û xirabîye ra raxelesîyê. La şima xo qedêno, ya zî şima qedênê
Ê: Dinyaya to teng a.
Ez: Wey, ez qedaya a dinyaya şimaya hîraye bigêrî. A dinyaya şimaya hîraye de her şar, her welat, her zon, her kamîye esta, la tenya şarê ma, rastîya ma, zonê ma, kamîya ma çîn a. Demokrasîya ke şima qal kenê, xora yê şarê bînan o, rind o, xirab nîyo, la ma rê çi?
Ma xeylê qesî kerd. Înan ra guna mi ameye. Mi reyna fam kerd ke êndî naye ra tepîya pêro suc û guna yê dewleta tirke nîya. Persa ma zî tenya girêdayeyê dewleta tirke nîya. Guna ma zî zaf a. Kurdê ke ray û piştîya xo danê AKP, CHP, MHP, reyê ma naye bifikirîme çiqas ê. Zanayê ma yê ke her cayê xo tirkî yê, zonê ma nêzanenê, nêwazenê bimusê, qalê “tirtik û virtikan” kenê, hayrê rastîya xo, kamîya xo nîyê, ebe rastîya xo eleqedar zî nîyê, reyê înan bîyarîme verê çimanê xo, bizanîme ke çiqas ê, dime ra persa kurdan bifikirîme.
Peynîye de mi qalê entersanyonalîstîye kerde, qalê hal û merhaleyê dinya û qalê trajedîya ma kerd. “No karê kay û hobîyan nîyo”, mi va. Bi nameyê enternasyonalîzmî ebe rastîya ma kay mekerê. Peynîya peynîye de mi qesa xo nîya qedêna:
“Ma qasê vîst Qibrisan îme, qasê pancas Andorayan îme, qasê heşt Fîlîstînan îme, qasê des û panc Lûksembûrgan îme, qasê şeş Swîsan îme, la ma sifir îme. Nê zonê ma ne kamîya ma ne dewleta ma ne mektebê ma ne kî serbestîya ma esta, şima mi rê qalê çikî kenê?”
Wendoxê hêcayî, rast, nê mordemî ma rê qalê çikî kenê? Şima zî tayê qal bikerê, willayî ez bêzar bîya, şaş menda!
Îlhamî Sertkaya
(Resim: “Berxwedan”, Mehmet Kolçak)
Wa ê ”enternasyonalîst” be, ma ”mîlîyetçî” bîme.
Zanitêna mina ke esta dinya de yew enternasyonyalısî esta: a kî; welatê xo de sêba belengaz a o, bin desta bixebêtî yo, na tekoşînî yo, serfirazîye hem welatê xorê hemî kî şarê dinyarê bi wazo… êy ma korê xuyê, roştîya şarî yê. Piratîq de nêşkîno kuwête bido şarê dinya. Xizmet nê çi karê wêlate xode ke arde ca, mesêla nêmanena… Welatan bînarê gülo sosina keno reze. Kes hesabê ê çi nêperseno. Duşmin cira çîye nêvano, cayê xo hîra o, berzê pîyê mi berzê… Dorê kê amêy xo, welate xo ziwan xo pêrnêno xo!… Pêya o hêvl, kêçelê xore wiride derman wêneno. Sermîyantîne gerê wirinde însa çê(keyê) xoro bikero…