Seba ke ez derg nusena, xeylê wext o ke kilm nênusena. Zaf wendoxî, seba ke musê nuşteyê mi, seba ke wazenê nuşteyê mi biwanê, bi e-maîlan mi ra pers kenê ke ez qey nênusena.
Ê seba eleqedarê xo weş û war bê. Endî nika seba ke ez qey nênusena, zelal o. Ez û nênuştene! Zê adir û awe yê. Şima ca ra vênitê ya zî şahîd bîyê ke doman û maye bi waştena xo juminî de visî yê? Tenya merdene înan juminî ra visnena.
Wexto ke qelema mi vindete, wexto ke mi dest nuştiş ra anto, bizanê ke ez endî merda. De o ke mi qalê babeta nuştişî kerdo, wendoxê delalal ra vajî, nika ez romano newe ser o xebetîna.
Handayê melumat bes o.
Ma sîyasetî zî caverdîme. Ez xo ra vana. Sîyaset bîyo ser û bin. Çîyê ke ez wanena, vînena, her kes zî waneno, vîneno. Luzum nîyo ke reyna qal bikerî. La tenya naye wazena vajî ke sîyaset de qet kes nêşikîya aqilê mi kîra bikero. Mi çî axa û paşayê sîyasetî dî! Mi çi deq û dolabê sîyasetî dî. Xo rê her kes bi aqilê xo!
Ez bêrî babeta xo ser o.
Babeta mi Narîna Min a.
Nê rojanê peyênan de xebata xo ser o ke xebetîna, heto bîn ra zî mîkrofon goşê mi der o ke qet mi nîya nêkerdêne. La wexto ke ez adapte ra visîna, mîkrofon nan ro ya zî mi ke mabên da karê xo, ê mîkrofonî reyna kena goşê xo. Goşê mi de ju vengêde pirr û mird ruhê mi xemilneno. Kilamî, kam se vano vajo, çekuyan ra zêde miqamî muhîm ê. Miqam, veng ya weşê şima ra şono ya zî nêşono. Eke veng û miqam weşê şima ra şoro, bawer bikerê ke çekuyî zaf muhîm nîyê. La helbet ebe miqam û vengê weşî vate zî bimane û weş bo, rind o.
Vengo ke nê rojan ez ebe ey a qehremanê nê vengî, birêz Mucahît Goker o. Sayeya Zazakî.netî ra ez rastê ci ameya. Yanî ez bi xo nêgêra, Zazakî.netî mi rê ard. Seke ez goşdar bîya, ruhê mi bî şên, nê vengî mi berd welat û xortîya mi de çarna. Ge-ge şîya merg û wareyan, ge-ge şîya şewanê payîzî. Çi bizanî! Eşqo şikîyaye, şîîra ke nême ra menda, qeher, qotik!
Narîna Min!
Tîja sodirî ya ke lêl û tarîyan ser o, tanya xo verda, çimê ke nêvînenê, kena zelal. Dot ra şî roja payîzî ya zelale verba to yena, to ra vana ke “Ma kotî de mend bîme? De bê! Ma çi ke nême de mendo, dewam bikîme!”
Ez verba ci şona, şona nêresena ci. Ne ez resena ê rojanê payîzî, ne ê rojî resenê mi.
Cixare zî koke ra şimena ha (şima meşimê, mi qerarê xo zî, zerarê xo zî dîyo)!
Ez vana tayê ke zamet mebo (ê sîyasetê ke bi tirkî nusînê), tayê mabên bidê, xo biaznê dêsê rengê xo, birêz Mucahîdî ra goşdar bê. Ti weş û war be birêz Mucahîd. Willayî na Narîna Min sayeya to de ge-ge mi bena wisar. Wisarê Dara Hênî, Karêrî, Çewligî… dime ra zî mi bena Dêrsim. Ez o ke bi fekê xo adiran şikna, xeman dirna.
Şima rê Narîna Min. Goşdar bê, ci ra beno ke şima zî hes kenê. Seke ju şîîra mi de nusîyabî:
“Eke wext mend, eke zamet mebo, tayê zî mi ra hes bike”
Ma gereke qal bikîme ke vateyê na kilame birêz Mahmut Ayçîçekî nuşto. Helbet ey rê zî sipas kena.
