Veng şikîyo, tilsim xerepîyo, zerrîya mi! Şewê tarî, rayê dûrî kewtê para mi. Roja ke mi zon ra visnay, ez rayan der a. Vengê mino şikîyaye, rengê mino pelax, welat û sûkanê dûrî û xeribîye de bîyo eşqo bêkes. Eşqê ke eşqê xo kerdo vîndî, waştîyo ke waştîya xo ra visîyo.
Şima ra şewan de kilaman vana ez, ebe no vengê xoyo şikîyayeyî rayan de tilsiman virazena. Nameyê to çi bî, zerrîya mi? Mi xo vîr ra kerd. Sixletîya sûkan de mi fireqetîye xo vîr ra kerd. Serê sêneyê mi de rêça daxa hesreta to. Xem û xezeb heskerdena ma kerde binê hukmê xo.
Ti nika kotî der a? Axîna kamcîne kilame der a, zerrîya mi? Tîja sodirî ra pencereyê to esto? Domanê ke bîyê asparê zonê xo, domanê ke destan de rêça kemeran estê, ti vînena? Araqê mi serê hesrete hît keno. Wa kes mezano, araq û hesîrê çimê mi pîya dilop bi dilop kunê têmîyan rişînê.
Wa kes mezano…
Eke bizanê huyînê, nêzanenê ke ez zêde seba înan berbena. Ti zanena ê kam ê, zerrîya mi! Ê kes ê ke zonê xo ra kok ra visîyê, seba zonê xo ne xem, ne xîyal, ne berbayene, ne huyayene mendo zereyê înan de.
Ez, zêde înan ra berbena, zerrîya mi!
Xençerê înkarî ruhê înan de hukmê xo nayo ro. Kamîya înan binê sîya sîyasetê înkarî de bîyo lete bi lete. Ê ma ra bi tirkî ge-ge qalê “kamîye-mamîye” kenê, qalê “heqê zon û serbestîye” kenê, hama ne hayrê kamîya xo yê, ne zî zonê xo zanenê, nêmisenê. Ez înan ra bi berbayene huyîna, wa kes mezano, zerrîya mi!
Veng şikîyo, tilsim xerepîyo, ez se bikerî?
Coka ma juminî ra visîyayîme, coka ma sûkan u welatanê xeriban û xeribîye de vila bîme, zerrîya mi! Ma welatê xo de bêwelat, welatê şarî de xerib û macîr îme, zerrîya mi. Xezebê ma de edebîyatê tirkî vecenê zerrîya m’! Talan o xezna ma, cîgera mi! Bê, sareyê xo sêneyê mi ser rone, ez porê to ebe no vengê mayo şikîyayeyî mistî bikerî, şane bikerî. Ti mi rê qalê eşqanê şikîyayan bike, ez to rê qalê vengê mayê şikîyayî bikerî. Wa mordemê “pîl û biaqilî”! Dormeyê ma de kom bibê, ma rê bihuyê, ma înan rê biberbîme. Eger ke înan berbayene ma fam nêkerd, o waxt ma zê Herekleîdosî rîyê xo vera înan biçarnîme biqîrîme:
“Ehmaqênê! Şima qey huyînê! Çîyo ke ma kenîme, hezar qat kerdena şima ra rind nîyo?”
Dime ra eşkera bikîme ke ma seba înan berbenîme, zerrîya mi. Ma ez se bikerî? Veng şikîyo, tilsim xerepîyo
Nê, ez tenya to ra vana, xora xemê dinya aleme nîyo şikîyayê vengê ma. No eşqo ke bê eşq mendo, vileyê ma der o, zerrîya m’! Pepûkê ma ra wendene ra qefelîya, zerrîya m’!
Kotî der o wareyo ke ez maya xo ra bîya? Kotî yo sîmugê ê wareyan, ê dewan?
“Asme şewe de zerrîya mi to de mende.” Ez se bikerî? Veng şikîyo, zerrîya m’!
Nika ju lacek cayêde vera panzerî girmikan şidêneno, kemere erceno, ju ezebe kolon û kuçanê ju şaristanî de sîyaseto bêçare de qefelîya, çimanê xo vera asmênî verda ra, derga derg qayîtê kewetîye kena. Nika ez zereyê xo de ju laser vecena, wa pêro bendanê sîyasetê bêçareyî bivisno, weşano. Kotî de ke vengê mi şiknê, ez o ca der a . O ca de, şikîyayê vengê xo, ebe miqamanê neweyan, ebe rengê adirê kamîya xo xemilnena, zerrîya m’!
Xem meke.
Îlhamî Sertkaya
