Heya, dakila mi dewe de nêvinete û tekite şîye ware. A canikêda henî bêqeyrete nêbîye. Henî ca de bêçare vindetiş û dest û pay pistin de girêdayîş rê kî aye tewr qet tahamûl nêkerdêne. Coka a roje dewe de nêvinete û tekite şîye ware. Heya, şîye la kamî çi zanite ke na şîyena pêyen a? Kamî çi zanite ke qol felekî Koyê Bîngolî de mekan gureto. Kamî çi zanite ke qol felek xeyme bi xeyme, holike bi holike hetanî berîya malî cêreno. Kamî ke nêzanite kî Koyê Bîngolî rind zanite. Çunke sebebê na bêbextîye, sebebê na îxanetîye o bi xo bî.
Êndî saeta qol felekî ameybî û Koyê Bîngolî de dim dayêne xo. O êndî bîbî Ezraîl û merdene rê cêrayêne. Rojan ra 14. temmuze û peroj bî. Berîvanî êndî cêro qîyamê ro giran-giran şîyêne berîya malê perojî. Dakila mi kî helba xo û aşîrê şitî cêna û a kî şanena raya berîye. Hona kes hay ro verê tifaqa kore nêbîbî. Tifaqa kora ke game bi game, boste bi boste, santîm bi santîm xo nêzdîye ra dakila mi kerdîbî, dakila mi kî gamê xoyê pêyenî eştîbîy û verê koma mircor û kunkor de êndî nîştîbî ro û xo rê lornayêne. La no lornayîş sey lornayîşê her wextî nêbî. Hama henî verê koma mircor û kunkorî de sarê xo naybî ro û şîbî. Qol felekî êndî kul û bîrînê xo kerdîbî rehet û ruhê canê dakila mi guretîbî.
Merdena bêwext a ke vanê, her hal de na bîya.
Êndî Koyê Bîngolî dakila mi rê bîbî mezela bêkele. Haybiro û axîşerê cênîyan de, derê waran bi cikîye û wîkîye zîngîya. Malê perojî rewna ameybî berîye. Qira-qira biza have, kezeba merdimî kerde lete-lete. Mexel nêguretîbî û hona gonan ra bîye. Bi ax û waxe kerdêne, fekê şuyanê ma Ewdiramanî ra hezar Xezale bîyene rêze ameyêne. A saete de hard û asmênî, zîyar û dîyaranê çêveşayan xo na bî ra ker û lalênî. Çi heyf ke bêbextênîya qol felekî rê ey kî bêveng mendîbî. Çiqas ke ey bêveng mendîbî kî, xebera merdene ware bi ware, dewe bi dewe, çê bi çê û fek bi fek bîbî vila. A saete de fekê her kesî de xebera merdena dakila mi cerayêne.
Û xebere ameybî reştîbî dewe.
Heya, seke mi vatîbî. Rojî sey sacîya sûre tanî dayêne. Veyva mi kî no germê perojî de sacîya sûre ver de non potêne. Mi kî selxê perojî ardîbî. Ez û birayê xoyê qicî ra pîya bonê adirî de leweyê veyva xo de bîme. A roje kî pîyê mi o birayê minê pîlî ra şîbî paletîya tirpane. Ey kî pêhesîyaybî. Êndî Pepûkî halê ma pêrune rê bêkes-bêkes wendêne. Dinya rewna rijîyaybî ma ser, la na rey dinya ma bin ra rijîyaybî. Çêyê ma bîbî xan û xirabe. Çiqas ke xof û tersê merdene zereyê ma de bî, kî min û birayê xoyê qicî hona merdene ra çîyê fam nêkerdêne. Mi vat, belkî dakila mi reyna peyser yena. Xora çimê mi kî roj-mirojî henî ray û dirban de bîy. La çi heyf ke rojî vêrdî ra, aşmî vêrdî ra, demî vêrdî ra, serrî vêrdî ra kî dakila mi nêameye. Hesreta dakila mi yew kuncikê zereyê mi de bîye qat bi qat. Êndî ma damîşê dejê na derba xedare nêbîyêne. Na derba xedare ma rê zaf giran ameybî.
Heya, seke mi vatîbî. Birayê mi hona doman bî. Hona ne raye, ne rêçe, ne zar, ne kî zon zanitêne. Seba mi, o hona domano dergûş bî. Teze de-teze de zonê xo kewtîbî ra ser “dayê” vate. Çi heyf ke “dayê” vatene kî qol felekî ci rê zaf dîbî. Çiqas ke raye û rêçe mezanitêne, kî o verê ma pêrune şîbî xo resnaybî waran. Peroj ra tepîya kî xora cenaze arde dewe. A roje der û ciranî, nas û dostî pêrune kar û gureyê xo nême de caverdaybî û ameybî. La kesî hona merdena dakila mi ra bawer nêkerdêne.
Kesî bawer nêkerdêne kî vengê berbişî, vengê şîn û şîwanî ca bi cayê bêvengîya dewe ra zê nêweşîya bêdermane bîbî vila. Êndî werteyê vaşan de çize-çiza vengê temmuzî kî birîyaybî. La verê çêberê ma de to vato belkî haybiro axîşer vaşto ra. Werteyê mezelan de kî reqîye û teqîya huy û zengeneyî bîye. Mezele kinitîbî û kerdîbî hazir. Ceneza kî defînkerdiş rê hazire bîye. Way û birayî kî pêro pîya reştîbî pê. Wextê helalîye û xatirwaştiş ameybî. Êndî ne şîn û şîwan kerdene, ne ax û wax kerdene, ne kî berbişî çîyê hal kerdêne.
Çunke peyserameyîşê dakila mi rê çare çinê bî. Çiqas ke peyserameyîşê dakila mi rê çare çinê bî kî, oncîya kî çimê mi ray û dirban de bîy. Heya, a roje ra dime mi xo nêdî.
Êndî Koyê Bîngolî çimanê mi ver de zê vergî asayêne. Xora na weqete ra dime kî mi qet nêwaşto ke şorî Koyê Bîngolî. Mi Koyê Bîngolî rê zê Pepûkî wend û Pepûkî kî mi rê wend. Êndî pê kemer û kuçan de, verê çim û çûngan de, pê ko û tuman de, selx û malî de, çol û çolistan de, verê dês û diwaran de nişto ro û mirdîya xo dizdîya berbayêne. Ge-gane kî hewnanê şewe ver bi keleberbiş heşarê sereyê xo bîyêne.
Ma şima? Şima kî caran dizdîya berbay? Ê şima kî qet dakila şima Koyê Bîngolî de merde?
…
Seba yadkerdişê dakila mi Xezale,
Wusênê Gestemerde
Xoji bo dakila sima wo ke, serre mircor u kunkori de koye mayupiy de resta hakiya xo. Xojibo aye bibo ke laze xoye delal aye ebe zone xo niya rindek u xori yad keno. Birez Wusene Gestemerde, harde welate ma maye mayo piy u qalike mayo, cike uskade roye inu tedero, gonya inu tedero. Xizir marek nasip kero ke o harde bimbarek te serre mircor u kunkoride ebe na boa wes de nefese xoye peyen biderime u löye piy u kalikune xode rakuyime.
Her nusteye sima ju pelgaye romane xoriya. Xo ji be ma vo ke sima este.
Birêz Meymane Usar,
ez zaf bîyane şad, ke to no nuste nîya zere û can ra wend o. Merdim pîyanê sey şima re çiqas spas bikerone kî şenik o. Çunke to, qedr û qimet dana keda însanî û keda însan re zonê xo re, kamîya xo re, welatê xo re kî zere û can ra wayîr vecîna. No sebeb ra kî ez şima fîraz kena û serkewtene wazena.