Miletê Kirmancî rê Mektuba Rakerdîye

Kirmancê hêcayî,

raştî kî nêzana kotî ra û se dest bi nuştena na mektuba xu ya rakerdîye bikerî. La çîyo ke ez mecbur verda û bî sebebê na mektuba mi, qet bêguman ziwanê ma rê bêveng mendena şima û ziwanê ma rê zaf dûrî vindetena şima bîye.

Kirmancê birumetî,

seke şima kî rind zanenê çîyo muhîmo ke însan lingan ser o bicêro, ziwan o. La çi heyf ke ma kî linganê xo ser nêşîkîme vinderîme. Sebebê naye kî şima rind zanê. No şîyayîş şîyayîşêde rind nîyo. Nîya nêbeno. Ma gere nê şîyayîş ra “Êndî Bes o!” vacîme. No şîyayîş emanîye re miletê ma yê kirmancî beno. No şîyayîş ma game bi game verba vîndbîyayîşî beno. Gelo şima tawa rojê xo ra pers kerd, no hal û waxtê ma se beno? Ya kî şima rojê xo ra pers kerd, gelo rewşa zonê ma senîn a? Gelê kirmancan, gelê heskerdoxanê welat û ziwanî, rewşa ma rewşe nîya, halê ma hal nîyo. Yanî, halêde henên der îme ke ju Heq zano, ju kî ziwanê ma kirmanckî zano. Her hetê ra zulm vareno, tofan vareno û şarê man ê kirmanc ser o kî xora buglate varena.

Bi royê xo yê Kirmancîye reyê vacê “Ya Xizir!” û êndî heşarê sereyê xo bê

Kirmancê welat û ziwanheskerdoxî,

Bi royê xo yê Kirmancîye, bi bîr û bawerîya xu ya Kirmancîye, bi axîna dak û pîrika xo, bi axîna bav û kalikê xo reyê vacê “Ya Xizir!” û êndî heşarê sereyê xo bê. Wurzê êndî xo ser, wurzê! Ma roje bi roje, serre bi serre mirenîme, hem weşa-weş, hem kî bêkes û bêveng mirenîme.

Ey gelê kirmancan!

Na merdena bêkes û bêvenge rê şima qey honde xo no re kerr û lalênî?

Wurzê êndî xo ser û şima kî seba na merdena bêkes û bêvenge çîyê vacê, vengê xo berz bikerê û doş bidê doşî, dest bidê destî û seba raxelesîyena zonê xo kirmanckî hama qet nêbo ju xicêkî şima bierzê qûrç ser. Zonê ma ke estbîyena ma wa, zonê ma ke nasnameyê ma wo, zonê ma ke estbîyen û çînbîyena ma wa, ma kî gere bi nê zanayîşî raye ra şîme. Nasnameyê ma û estbîyena ma giredayeyê raxelesîyena zonê ma wo. Zonê ma ke xelesîya ra, ma kî o waxt zanenîme ke ma kirmancî kî bi nasnameyê xo serê hardanê na dinya ser estîme.

Ey roşnvîr û hunermendê man ê kirmancî!

Ma şima kotîyê ziwanê kirmanckî der ê?

Ma ke na dawaya ziwanê xo kirmanckî de jumînî de ke raşt û aşt bîyîme, ez henî bawer kena ke ma mîyan de kî honde meseleyî nêmanenê. Roşnvîr û hunermendê man ê kirmancî, şima ke bi kirmanckî bifikirîye û bi kirmanckî kî huner û muzîkê xo ke îcra bikerê, ziwanê ma kî bi eserê şima, bi hunerê şima, bi fikirîyayîş û bi qiseykerdena şima beno dewlemend û aver şono. Qet ke nêbo, di kesî kî çim kenê re şima û şima xo rê nimûneyî cênê û şima dime yenê…

ewro seba ke mordem ziwanê xo bimuso êndî her îmkan esto

Ey azeb û xortê man ê delalî!

Temînatê nê ziwanî şima bi xo yê. Ez sey nameyê xo rind zana ke xeylê azab û xortê ma çi heyf ke ziwanê dayîke ya tayê şenik zanê ya kî qet tewr nêzanê. Gelê azeb û xortan, ziwanê ma kî xora ziwan nêzanitena şima ra darbêde girde cêno. Ez ziwan nêzanitena şima ra çîyê nêvana, la ewro seba ke mordem ziwanê xo bimuso êndî her îmkan esto. Yanî, seba ziwan nêmusayena şima kî êndî sebeb çîn o. Azeb û xortê hêcayî, gere ma raya bav û kalê xo taqîp kerîme, seba taqîpkerdişê na rayê kî gere ma seba ziwan û kulturê xo mucadele bikerîme. Gere ma welatê xo ser, kamîya xo ser, bawerîya xo ser, ziwan û kulturê xo ser birecefîme û qedr û qîymet biderîme ci…

Ey dak û pîrîkê man ê şithelalî!

Ma şima nêvanê çi, no hal û waxtê ma se beno?

Dak û pîrîkê şithelalî, şima ziwan ard resna ma la çi heyf ke ma nêresna tornanê şima. Şima dak û pîrîkê şithelalî, şitê xo rê ma êndî helal kenê-nêkenê ayê nêzana, la ma ziwanê xo de îxanetênî kerde. Ma ziwanê xo rê wayîr nêvecîyayîme. Ewro kî bêzar û bêziwan îme, bêkes û bêku yîme, bêmal û bêmilk îme, bêhêsa û bêpare yîme, bêçare û bêomid îme…

Ey kirmancno!

Seba cuyade rumetine, seba cuyade hewle, seba cuyade sareberze û serfîraze însanî rê ziwan, ziwan û reyna ziwan lazim o.

Bi eşq û bi nîyazê ziwanê kirmanckî weşîye de bimanê.