MANÎFESTOYÊ Mİ

Kirmancî!

To ra vanê ‘Zaza-Dimilî-Kird-Dilmij-zonê ma, Şarê ma’, se vanê wa vajê, ti rastîya ju şarî ya, ti ju şar a. Zonê to ra vanê ‘leçe, zarav, fek, zon’ wa se vanê vajê, ti ju şar a û zonê to esto. Ebe nê çîyan û nameyan, wazenê ke to bikerê munaqaşayê bê bin û bê pêynîye û zonê to, to ra tayêna durî bikerê. Goş mede nê nameyan û munaqaşanê bê faydeyan, zonê xo bimise. Çepgîrî, bi felsefeyê xizanîye, bi nameyê ‘biratîya şaran’, bi nameyê ‘sosyalîzmî’ bi zonê asîmîasyonî, to xapnenê. Rastgîrî, bi nameyê ‘heq û edeletî, bi nameyê ‘îstîkrarî’ ebe zonê asîmîlasyonî, to xapnenê.

Qaşo ‘roştnîbîrî’, se ke heqê to û heqê zon û kamîya to ‘wazenê’,la rastîye o yo ke, derdê înan zî xemê înan zî nîyo ke zon û kamîya to perîşan o.

Zaf kesê ke bîyê qedayê asîmîlasyonê Tirkî, xo ‘ma ra hesibnenê’ ma ra ‘çim qirpnenê’ derd û xemê înan zî çi hêyf ke zon û kamîya ma ser o çîn ê.

Dinya ewroyî de, ju zon û kamîye qedexe kerdene endî qedîyo, ayb o, şerm o, la dewleta Tirkîya, hîna nê înkar û qedexeyî ramena.

Ewro welatê ma de, bi zonê ma ju mekteb çîn o. Siyasetmedarê Kurdistanî zî (zafêrî) se ke no ‘normal o, tenya gege qaşo naye ‘şermezar kenê’ la qet pratîk de çîyê nêkenê.

Ê zî bîyê asîmîleyê siyasetê ‘çepgîr û qaşo demokjratê ‘! Tirkan.

Psîkolojîyê bandura zon û dewleta Tirkî, ebe pêro îmkananê xo, hîna zon û kamîya ma, rastîya ma ser o, dewam keno.

Rastîya ma, na wa ke;

Binê na bandura psîkolojîyê Tirkî de, ne reformê dewlete, ne fabrîka rakerdene, ne rayî, ne mektebê Tirkî rakerdene, ne qanun û manunê vurîyayî, ne zî bi Tirkî ‘şovê wekîlan’, ma ra çare nîyê. Ebe nînan, hedefê ma şaş kenê, manîpulasyonan virazenê, rojeva ‘naylone’ çê kenê, la roje bi roje, bi  no hal, zon û kamîya ma, ma ra durî kenê.

Heto bîn ra zî; Tayê qaşo ‘zonzaneyan û pîsporan’ gege virdanê meydan, ê zî, bi babeta ‘Kirmancî, Zazayî , Kurd nîyê, ju mileto xoser o’, bi nê vateyan, ma mujxul kenê, la bizanime ke derdê înan zî ‘zon û kamîya ma’ nîyo. Eke derdê înan no bîyêne, ma ra ke tayê misayî, bi zaneye şaş nênusnêne.

Gelê Kirmancan;

Zanîno ke ju şar, bi zonê xo esto, beno, ya zî  çîn o, nêbeno. Reyêna zanîno ke, ju şar, pêro ju fikir û ju reng û tewîr de ney, zaf reng , fikir û tewîran der o. Ju şarî de, ‘çepgîrî, rastgîrî, lîberalî, sosyalîstî, dîndarî, ateîstî’ estê. Bê şik, bê guman, her kes reng û fikrê xo de serbest o, gereke serbest bo, xo serbest îfade bikerê. La seba rastîyê çîyê esto ke, zê şaranê Dinya aleme, ma ra zî lazim o. O zî zon o;

ZON KE MEBO, ZON KE BİQEDÎYO, PÊRO TEWÎR, RENG Û FİKRÊ ÇÎYAYÎYÊ  Ê ŞARΠ ZÎ QEDÎNÊ!

ZON KE MEBO, EBE ZONÊ ÎNKARÎ, Tİ ‘XO’ NÎYA.

ZON KE MEBO, RASTÎYA TO, KAMÎYA TO, Ê TO NÎYA.

ZON KE MEBO,DEMOKRASİYE, HASTÎYE, Ê TO NÎYA.

HER ŞAR, EBE ZONÊ XO ESTO.

ZON KE BİQEDÎYO, ZON KE ÇÎNÎ BO, ŞAR ÇİN O, ŞARO BÊ ZON, NA DİNYA DE ÇİN O.

Coka ke, dewleta Tirkî, seba ke zonê ma biqedêno, înkar û qedexe kerdo. Seba ke ma zonê xo mîyame vîra xo, nameyê pêro dewan, şukan, şeheran, neqeban, koyan, birran, rayan verojan, ziman, dar û kemeran, çeman, nebatan, teyran, heybanan, domanan, camêrdan, cenîyan vurnayî. Zonê ma xerepnayî, tepya virdayî, kerdî lete bi lete, dewe bi dewe ewro fekê çîya bi cîyayî perîşan virdayî. Dima na perîşanîye de vîndîbîyena zonî esta. Ebe na perîşanîye, hesasîyet  û hîsanê ma zî bîyo perîşan. Coka ke ewro zaf kesî, wendox, roştîbîr, entelektuel û sîyasetmedarê ma, nusnoxê ma, zonê xo ra durî kewtê, coka ke hesasîyetê zonê xo ra zî durî kewtê. Nê kesî ‘zaf çî zanenê’, la zonê xo nêzanenê, nêwazenê zî bimisê. Tayê kesê ke qaşo derheqê zonê ma de xebetînê, ê zî, gorê kêyfê xo, henî rehet, bi mesulîyetê rastîya zonê ma ney, bi fekê dewa xo, bi elfabeyê xerepîyayeyî nusnenê, her qafike ra ju veng vecîno. Ne rastîya gramerê zonê ma qebul kenê, ne zî şaşîya xo terk nêkenê. Nîyet û derdê nînan ke zonê ma bîyêne, bê şik, seba hesasîyetê zonê ma, nêkewtêne, ‘înato bê fayde’,prensîbê zonî qebul kerdêne. Nê kesî zî, zonê ma kenê ‘qedayê populer bîyena xo’.

GELÊ KİRMANCAN;

Kirmanckî, tarixa ma, rastîya ma, kamîya ma wa.Kirmanckî adrês û nîşanê ma wa.Kirmanckî ke çînî bo, ma çîn îme.Goş medime nasîhatanê bê faydeyan. Goş medime ê kesê ke bi Tirkî gege qalê zonê ma kenê û vanê ‘wayîr vecîme’, la ê bi xo zî zonê ma nêzanenê, nêwazenê bizanê.Seba zonê ma, fikrê ma, partî û sîyasetê ma çi beno bibo, bême têlewe, zonê xo bimisime, biwanime, bizanime, bidime zaneyene.Şaşî û kemasîyanê xo de metersime.Vayê Kirmanckî berz bikime, pukeleka Kirmanckî vecime, ebe na pukeleke, qilêrîya asîmîlasyonî zonê ma ser o paqij bikime. Bê îmkanîye ra îmkanan vecime. Qet îmkanê ma çînî bo zî, vengê ma esto.Bi zonê ma teber de, zere de, şukan de, bazar û her ca de vengin qesî bikime. Qesî bikime ke, wa her kes biheşêno, pers bikero, meraq bikero, nas bikero.

KİRMANCKÎ WEŞ BO KE, KURDİSTAN WEŞ BO!

KİRMANCKÎ WEŞ BO KE, KAMÎYA MA WEŞ BO!

KİRMANCKÎ WEŞ BO KE, ÎNKAR Û KAYÊ ÎNKARÎ BİMİRO!

KİRMANCKÎ WEŞ BO KE, ŞARÊ MA Bİ RASTÎYA XO WEŞ BO!

Îlhamî Sertkaya