Biaqilê ma!
Bayraqa xo esta, nêvano, nêmusneno. Kamîya xo esta, qal nêkeno Zonê xo esto, nêzaneno, nêmuseno Tarîxê xo esto, nêzaneno, qalê tarîxê welatanê bînan keno. Nameyê welatê xo nêvano, nêşikîno qal bikero, qalê Fîlîstînan keno. Binê bayraqa tirke û resimê Ataturkî de ma rê derga-derg qalê “demokrasî” keno. Pî, waye, cîran, cîrane, dewij, dewije, nas û dostê xo dewleta tirke kişto, qal nêkeno, wayîrê meyîtanê xo nêvecîno, qalê domananê Fîlîstînî û zalimîya Îsraîlî keno.
Dewleta tirke sayeya nînan ra parya yo.
Biaqilê mi!
* * *
Venga ma, venga şarê ma danê, vanê, “Bêrê festîvale”. Ma ke sebebê festîvale pers kenîme, vanê, “Sorunlarımza, dilimize, kimliğimize, sahip çıkalım” (Ma problem, zon û nasnameyê xo rê wayîr vejîme). Ebe naye nêvindenê, vanê “Örgütlenmek gerekiyor” (Gerek ma organîze bîme). Ma reyna sebebê organîzekerdişî pers kenîme, reyna vanê “Dilimiz, kültürümüz, kimliğimiz için”(Seba zon, kultur û nasnameyê xo ra).
Oxro ke ne “dil” ne “kültür” ne “kimlik”, tawa çin o. Çi esto? “Xoş geldın, xoş buldum, yaşasın, kahrolsun, başarılar”…
Hi hi hihi…
Biaqila ma!
* * *
Pîyî lacekî ra vato, “Ero biko, nê hevalê to vanê se? Çik o, Îsraîl, sîyo-mizm, no çik o qalê mize kenê?” Lacek huyîno vano, “Bawo qalê mize nêkenê, qalê Îsraîlî kenê, Îsraîl zalim o, na xirabîye, pêro înan ra vecîno.”
– Biko, coka qirenê?
– Heya.
– La-lawo înan ra vace, Xizir bo mi be çimanê xo dî, eskerê ke dewa ma veşnaye, yê Îsraîlî nêbîy, yê tirkan bîy
– Bawo, ma îta de qalê mesela dinya kenîme, ma enternasyonalîst îme.
– N’ero, o çik o?
– Çi çik o?
– O ke to va… o “teres Alî mizm”, no Alî kam o, bîyo teres?
-Hi hi hi… Bawo, ti fam nêkena.
-Ê ma ebe zonê ma qesî bikerê ke ez fam bikerî biko?
– Ma rojê ebe zonê ma qesî kenîme.
– Key? Çi waxt?
– “Yarınlarda”… Yanî rojê.
– Ero biko, ez bîya nêbîya, şima vanê “yarımlar”. No “yarımlar” key yeno?
– Rojê.
– Tew! Biaqilê mi! Emrê ma qedîya, no bom hîna vano “yarımlar”…
– “Yarımlar” ney bawo, “yarınlar”…
– Ero de peynîya “ler û larê” şima nêno, ti Homayî kena venga maya xo de, wa bêrosinLAR
Hi hi hi….
* * *
Ez nêzana, bihuyî ya biberbî? Şaş bîya menda.
Birêz Îsmaîl Beşîkçî cematê ma rind ano ra zon. Rojê, reyna nê mordemî kenê cîpe. Zereyê cîpe de mabênê polîsan der o. Polîso ju, ey ra vano ke “Îsmaîl, de kerem ke, çik o dewaya to? Dewaya kurdan çik a?”
Îsmaîl Beşîkçî na perse ra nîya vano: “Dinya de çend dewletî estê?”
Polîs tayê fikirîno vano, “Her hal 367 dewletî estê.”
Îsmaîlo hêca vano, “Ma 378 bibo se beno?”
Polîs vindeno, nêşikîno cewab bido, Îsmaîl nîya dewam keno: “Yanî, mesela kurdan na ya.”
Se kilm, se zelal, se delal. Emrê to derg bo, mordemo hêca. Ma tayê biaqilê ma se kenê? “Ayrım gayrım yoktur! Demoqrasî çoxtur!” (Cîya-mîyabîyayîş çin o, demokrasî zaf a)
Rojê ju pîr şîyo talibanê xo, talibî juminî ra hêrs bîyê, qesî nêkenê, pîr înan ano têlewe ke bîyaro werê. Talibî nêkenê têsare, qesa û munaqaşe zaf bena derge, pîr qefelîno, eciz beno, vano ke “Birayê mi, de çiralixê mi bide mi, şima xo rê se kenê wa bikerê, mi rê lazim nîyo.”
Hi hi hi…
De vindê, zê dinyaya aleme ma kî bibîme wayîrê dewlete, xo ra şima çiqas vanê “ayrım-gayrım yoktur” vacê, ma rê lazim nîyo. Na heqa ma nîya? Ma dinyaya aleme rê adet, ma rê qey tomet?
Ebe demokrasî, heq û huqûq leqe mekerê
* * *
Şima zanenê zêde hundermendê ma yê deyîrbazan zonê ma tenya kotî de qesî kenê? Sahne û podîyuman de. Yanî, eke vecîyay sahne, kilama ke vacê, a ca de vanê, heta ke amey cêr. Eke amey cêr, zon qedîno. Eke henî yo, mêrê cêr, wa a ca de vindê.
Hi hi hi…
Wile kes qayîtê qusurî mekero, no mantiq tayê mantiqê bazirganî yo. Tenya ebe “lo-lo, lê-lê, dayê-bawo, ax-wax” zon nêbeno. Zonê ma tenya zonê “ax û waxî” nîyo.
Biaqilê ma zaf ê, zaf! Ka coka ma hîna şarêde bêstatu yîme.
Îlhamî Sertkaya
