Nika hamnan o. Serdê zimistanî vêrd ra, sixletîya sûkan tayê bîya fireqet. Sixletîya sûkan rayan de bena vila, rayî giran ê nika. Rayî derg ê, rayî dûrî yê, rayî şên û xeman ra vila benê. Rayî şima resnenê waştene, rayî hesrete qedênenê, rayî huyînê, rayî berbenê. Ê rayê ke şima berdê dûrî, nika tepîya anê nêzdî. Ê rayê ke şima ardê nêzdî, nika benê dûrî. Şîyene, xatirwaştene, oxirkerdene, ameyene, berbayene, huyayene rayan der ê.
Hamnan germ o, germ de mordem honikîye wazeno, coka ez vana, hamnanê şima honik bo. Şima ke besekenê, stresê sûkan, sixletîya ke şima qefelnê, zereyê xo de biercê. Biarasîyê ra. Dost û nasanê xo bivînê, şewan de ebe zerrîya xo qayîtê birqinîya astarekan bikerê.
Ez naye hîna nêşikîna, ez naye hîna besenêkena. Ez hîna nêşikîna şorî welatê xo, nêşikîna şewan de qayîtê astarekan bikerî. Nêzdîyê hîris serran o ke destê mi nêgino awa çemê Muzirî ra, ko û waranê Karêrî ra.
Çewlig, Amed, Wan, Muş, Xarpêt, Meletî…
Coka hamnanê mi ne germ o, ne honik. Xerîb û xerîbîye der o hamnanê mi. De ez ‘çimşîyayîya’ şima mekerî! Hamnanê şima honik bo. Waştene û rica mi şima ra esta. Şima kata şî, ebe zonê xo şorê, ebe zonê xo qesî bikerê. Rojê ju nasê mi mi ra va ke, “Yaw to ebe zonê ma qafike werda.” Mi kî ey ra va ke, “Xora hata nika mi bê zonê ma qafike werdîbî, nika ebe zonê ma qafika ke mi werdîbî, kena weş.” Goreyê mi, serrê ke bê zon verdê ra, seba mi serrê ‘qafike werdene’ bîy.
‘Qarçê mi mekerê’!
Welatê şarî de no hanman şênatîya futbolî estê, welatê ma de adir esto hîna. Dinya aleme persa zon û nasnameya xo rewna çareser kerdo, welatê ma de hîna zonê ma qedexe yo. Ne mekteb, ne nasname, ne zon.. Mordem şikîno ebe xo ‘mektebê xo’ virazo. Mordem ke zonê xo bimuso, bizano, qesî bikero, înkarê xo qedêneno. Zereyê mordemî de ‘bekçîyê înkarî’ çin o. Ma ke bi zonê xo qesî bikîme, kam êndî şikîno veng û qesîkerdena ma bibirno?
Kes nêşikîno.
Eke henî yo… Eke henî yo, ‘heval qeda’, ez nika to ra pers bikerî: ‘Kamî qafike werda’? De ti zonê xo bimuse, qesî bike, wa ez qafike biwerî. Xem nîyo.
‘Qafika ke mi werda, wa qedayê to bo’! Canê to weş bo. Ma qalê hamnanî kerdêne, kotî ra vecîyayîme. Nêverdanê ke… Hesreta şima şenik, hamnanê şima honik bo.. De mi ra ‘Heq kerîm’ o.
Îlhamî Sertkaya
