Vanê ke rojê hîrê fîraran raya pêxamber Zerduştî birne. Kinc û kolê Zerduştî say kerdê, nata-bota ard û berdê, canê ey zî dejno. La kinc û turikê ey de seba ke pere, wer, çîyê çinî bîyo, ey verdo ra. Gerek Zerduşt xem bikerdê, biberbê ya zî hêrs bibîyêne, henî nîyo ?
Ney! Henî nîyo!
Zerduşt raye de bikeyf û bi kaykerdiş dewam kerdo. Mordemo ke halê ey zanitêne, na şabîyena ey ra ecêb mendo. Ci ra pers kerdo:
– Ma ti qey nîya keyf kena?
Zerduştî vato:
– Înan kitabê mi nêgiroto.
Zerduştî coka keyf kerdêne. Na şabîyena ey ra no mordem ecêbîya xo ra dewam bikero, ma nê mordemî o ca de caverdîme, ê ke fam kenê, bêşik zere û aqilê nê keyfkerdişî zaf minasîb vînenê.
De bi destûrê şima, ez zî qasê şima mebo zî, tayê wayîrê nê aqil û na şabîyene ya. Her hal coka na kerdena Zerduştî mi vîr ra nêşîyo. Kotî ra ke kewto aqilê mi, ez nê halan ra vana “huyayîşo sûr”.
Huyayîşo sûr de pere, mal, milk, kinc, bax, bostan, hêga û cizdan, çîn o. Ey de manewîyat, ey de moral, zerrîweşîye, hes kerdena girse esta ke nasîbê her kesî nêbeno. Wayîrê huyayîşê sûrî tayê xo deyndar hîs kenê. Deynê înan qet nêqedîno. Deynê înan ke biqedîyo, ê zî ebe ê huyayîşê sûran qedînê.
Nê rojanê peyênan de ez tayê sûr huyîna. Fîrar û talankarê tirkanê ke zonê ma tirto, verba naye boykot esto reyna. Mektebê tirkan welatê ma de boykot kenê. Eke yeno vîrê wendoxan, demê vîyarteyî de reyna boktot bîbî. No boykot en zêde Colemêrg de bîbî hîra. Ez o waxt reyna sûr huya û mi nuştîbî ke “Mi berê Colêmerg!” Kesî ez nêberd, ez bi xo zereyê xo de şîya. Nika reyna ez nişta astorê zereyê xo, sûk û şaristananê welatê xo der a. Ê sûkê ke mektebê tirkan boykot kenê, zereyê ê domanan der a.
Zonê mi tayê huyîno, zonê mi tayê sûr o nika. Aqil û omidê mi, zere û zerrîya mi germ a nika. Manaya boykotî “dendik-mendik” nîyo. Ê naye rind fam nêkenê û ci ra tamê nêgênê, xora qalê naye zî nêkenê. De şima zanenê, ê xo rê bi tirkî karê “analîzanê” xo kenê. Tenya naye zî nêkenê, ez hênî mirena ke nê roşnvîranê ma ra! Tayê keyepelan de “Turkan Saylane” seveknenê. Qalê mekteban, wendene, raver şîyene kenê, la binê nê çekuyanê weşan de wazenê karê înkar û asîmîlasyonê tirkan dewam bikerê.
Na merdena ma ya. Ma xeylê qalê na trajedîye kerdo: dewanê ma, sûk û şaristananê ma de tirk çin o, la mekteb, alim, malim, mudir, amîr, mamur, zon yê înan o.
Wele ro ma bo!
Seba ke wele ma ro mebo, BOYKOT! Seba ke kamîya ma binê linganê tirkan ra berz bibo, BOYKOT! No sîyaset, îdeolojî, partî nîyo, ez qedayê şan û şorete şima bigêrî! Na, bîyene û çinbîyena ma ya!
Mektebê tirkan boykot bikîme, meşîme, domananê xo merusnîme. Domananê xo bi destê xo axû mekîme.
Bes o, heyf o!
Çîyo ke ez qal kena, ne ajîte yo, ne zî slogan! Ney, ba-bawo, ney! Ê ajîte û sloganî meydanê Dêrsimî ra bigê, heta Meletî, Riha, Xarpêt, Erzingan canê ma werdî. Şima zanenê, canê ma se werdî.
Domanê derdan! Domanê ray û adiran! Nuştox û zanayeyê wayîrê qelemê sûran! Vengê xo berz bikerê, biqîrê. Meşorê mektebê tirkan, domanan merusnê. Hîrê û hîrê, zê zonê dinya aleme, zonê ma ra zî keno şeş. “Alti, yedî” zonê ma zaf werd.
Zê tayê cayan, meydanê Dêrsimî de zî, verê Seyîdê ma de mektebanê tirkan boykot kenê. Ruhê Seyîdê mi tayê şa bî! Ez çimanê ey de na şabîyena xorîye wanena, bawer bikerê! Xizir bo, Duzgin bo, mezela Şêx Saîdî bo ke, ez nayê vînena û wanena.
Şima naye nêvînenê?
Şima huyayîşê minê sûrî nêvînenê?
Wa bo! Boykot!
Îlhamî Sertkaya
