Ez her wisar berbena – Îlhamî Sertkaya

Gul û çîçegî, dar û berî xo xemilnenê, tîje tanîya xo vila kena, awa der û çeman vengê xo berz kena, ez berbena. Gerek mordem wisarî xem mekero. Asmên zelal o, teber germ o. Hard binê zimistan û vare de piştîya xo dano tanîya tîje.

Zereyê waştîyan benê germ, de çi bizanî, henî vanê. Kitabî benê germ, kilamî benê weş û nerm. Mordem qayîl o ke piştîya xo bido yew dare, destê xo serbest raverdo, qayîtê der û dormeyan, qayîtê gul û çîçegan bikero. Kişta to de vengê awe kî  bêro, “xirab” nîyo.

Bira mi henî kerd.

Mi piştîya xo da ju dare, çimanê xo qayîtkerdena xo verda ra. Heya, wisar o, heya, germ o, baya gul u çîçegî tayê estê. Yanî yew kes ke qayîtê mi bikero, vano “Xezî be nê mordemî”. Hama kam çi zaneno ke zereyê mi de laserî kemeran dêm danê?

Ju kilame yena mi vîr, “Bê to her kes, her çî mi rê xerîb o”… A na kilame zereyê mi de kemeran dêm dana. Ez kotî der a? No wisarê kamî yo? Na tîje qey mi germ nêkena? Şukrî bira! Hela fotografê mi biance. Hevalê mi, va “çik” û fotografê mi ant. Bêvengîyade girse dormeyê ma de bîye. Birr fireqet bî. Hêgayî, mergî, rayî fireqet bîy. Ma şeş kesî bîy. Asmên zelal, hard delal bî. Mabênê fireqetîya hêga û birran de rastê ju awe ameyîme. Televîzyonan qalê Qadafî kerdêne. Mi rê ne talî û tirşîya tabuyê Qadafî lazim bîy, ne kî şîrinîya qadayîfî. Cayo ke ez ameya dinya, ê wareyî, ê dewî, o birr, ê koyî, ê rayî lazim bîy. Pirnika ma ke baya wele, baya birr û daran girewte, ma o ca de vinetîme. Mi sareyê xo awa dereyî  ra çewt kerd, goşdarîya vengê awe kerd. Hezar miqam kilamî awe ra vejîyayêne. Bawo, ez şima ra kamcîne vajî? Yew kilame zeleqîyaybî mezgê mi, ê kilamê bînan kerdîbî binê bandura xo.

Bê to her çî, her kes mi rê xerîb o.

Rama Homayî şima ra, tofanê xerîbîye mi ra vara. Ma tawa nêbeno, can weş bo. Ne Qadafî, ne qadayîfî mi rê lazim bîy. Amerîka qerar dayo, Qadafî gerek şoro. Welat zê hêgayê pîyê xo pê kar anê. Wextê “tekmordemîye” vîyarto. Saddam mireno, lajê ey beno serek, Esad mireno, lajê ey beno serek. “Husnîyo bimbarek” çewres serr ê ke serek bî. “Tekmordemîye” de, tabu de demokrasî-memokrasî nêvecîna. Naye ma rind bizanîme, çike ma rê kî demokrasîye lazim a.

* * *

Tayyîp Erdogan şî Kurdistan, Hewlêr. O kam bî vatêne, “Dinya de kotî de ke yew dewleta kurdan bibo, beno sebebê herbê ma”? Ê kamî bîy seba kurdan vatê, “Eşîre, axa û çapulçî”? Nê kam ê ewro bi resmî şonê serdanê “nê çapulçîyan û serekê eşîran”

Nê “biaqilî” vînenê ke dinya dêm nêdîye! Dinya dêm nêdîna, ero! Biaqil bê, biaqil!

Wa her kes naye bizano ke heta ke ma mebîme wayîrê dewlete, kes ma nas nêkeno, pers nêkeno, ma ra hurmetê xo nêbeno. Kes şaro bêstatu nas nêkeno, çike statuyê xo çin o. Xem, hesrete, xerîbîye, kiştene kunê para şaranê bêstatuyan. Xora na dinya de ma ra teber şaro bêstatu nêmend. Coka xerîbîye, xem, hesrete kewtê para ma.

Coka ma bê wisar mendîme. Ez her wisar qayîtê wisarê şar û welatan kena, berbena.

* * *

Nê rojan Amed de yew kovare vejîyaya, nameyê xo “Şewçila” ya. Ala reyê bikuyo destê ma, biwanîme ma ra vana se. Beno ke qalê wisaranê ma kena, beno ke zereyê ma tayê kena germ. Ez her wisar berbena, tawa nêbeno Şewçila!

Ti xeyr ameya. Ti xeyr ameya, çilaya şewe.

Îlhamî Sertkaya