Çewlîg û hevalê mi Hesen – Îlhamî Sertkaya

Domanîya mi, leteyê xortîya mi Çewlîg de mend. Ez vana “lete”, yanî ez hîna xort a. La, domanîya mi, dostî weş bê, qedîya merd. Domanîya mi merd, hama rêça xo henî xorî zereyê mi der a. Gune ke!

Rahma Homayî merdan ra bo, ne mi domanîya xo de xeyr dî, ne aye mi de xeyr dî. Vanê ke merdan dima qesî mekerê. Bawo, willayî ez qesî kena, şima rê çi? Merde yê min o. Merde, domanîya min a, kamî rê çi?

Tawo ke domanîya mi nêmerdîbî, ma Çewlîg de pîya çi nêkerd ke? Tew! Rojan de rojê, ma goga lingan kay kerdêne. Bira, o hel mêrikî jêhatî bîy. Mêrikan di golî eştê, ma hîna nêvato “bismîlayî”. Ez qarîya. Yanî xelet fam mekerê, ez ney, domanîya mi qarîya. Mi xo ard, berd, axir mi ebe qafike ju gol eşt. Bawo, seke mi gol eşt, çepikî, fîtikî, veng, haybiro meydan de bîy berz. O hel qarîyo. O hel de yew lacek verba mi rema, ka mi va çimanê mi lew keno. Çi çimî, çi lew kerdene? Seke reşt mi, kemera ke dest der a, va “gim”, da sareyê mi ra. Ma ez vindena? Ez reşta ci, mi yew girmike sare de da piro. Hakem fîtike cineno. Êndî fîtike-mîtike fayde nêkena. Ma kewtîme têmîyan. Homayî çi ke da.

Ma şima vajê Homa çi bido? Destî dayê ma ke ma piro dîme. Lingî dayê ma ke ma pîne berzîme. Aqil dayo ma ke ma gol bierzîme. Tawo ke ma gol eşt, reyna aqil dayo ma ke ma jumînî ra leçe bikîme.

Mehuyê birayê mi! Ma şima domanîye de qet kemere, pîne nêeştê? Domano ke nêgino hard ro, sare neşikîyo, girmike nêwerdo, girmike nêeşto ci ra, beno? De, domanê ewroyî meheşnê. Domanê ewroyî Înternet de gol erzenê. Kêyê wayîrê Înternetî awan bo. Şima zanenê se bî? Rojê, sayeya Înternetî de mi o heval dî. O domano ke mi gol eştîbî, ma daybî jumînî ra. Ma zaf xoşebere kerd, şîme “mezela” domanîya xo. Seke ma reyna Çewlîg de yîme, seke ma goge kay kenîme, seke ma doman îme. Kemera ke daya mi ra, xo vîr ra kerdo, girmika mi xo vîr ra nêkerdo. Her kes pencereyê xo de qayît keno. Seba ke hevalê mi bî, mi ci ra nazan kerdêne, mi va:

– Ero biko, heya, mi girmike daye to ra, hama vaje qey?
– Qey?
– Yaw cîgerê mi, ero to ver de sareyê mi şikit, coka mi girmike daye to ra.

O waxt ame vîr ke o neheq o. Mi ey ra va ke Çewlîg nêno zon ke qesî bikero. Nika serran ra tepîya o mi ra çîyêde bimane vano:

– Îlhamî bira, nêameyêne aqilê mi ke ti rojê nîya bena nuştox, ti ebe zonê ma nîya weş nusena, xizmet kena. Mi pêro kitabê to wendî.

Mi ey ra va ke:

– Ero mi mepesêne, ron meke mi ra, a kemera ke to da sareyê mi ra, ez xo vîr ra nêkena, kutik!

Ma pîya huyayîme. Dinya, sayeya Înternetî de bîya qijkeke. Ez nika na dinya ke bîya dewe, ez na dewe de, taxa Hollanda der a. Pencereyê xo de hîra qayît bikerê, beno ke şima yew nasê xo, taxa Awusturlya de vînenê. Pencereyo ke ez qal kena, şima zanenê, MSN, yanî “EM-ES-EN”. Xo vîr ra meke, HESEN!

Ma kotî de dest kerd ci, kotî ra vecîyayîme. Mordem ge-ge qet nêwazeno çîyê bifikirîyo. Hevalê mi ebe Çewlîq ame aqilê mi. A hesreta hîris serran. Ez şima ra qalê kamcîn roje, aşme û serre bikerî, nêzana ke! Zaf derg o, zaf! Mi resimê wareyê ke ez uca ameya dinya dî, nas nêkerd. Wareyo ke ez uca ameya dinya, nika maxa kemeran a. Xan û xirabin o. Nika cayê domanîya mi bîyo cayê mar û milawunan. Hevalê mi kewtî rayan, sûk u welatanê dûrî de, xerîbîye de vila bîyê. Nika sixletîya sûka Çewlîgî de xortan zafîne ez naz nêkena. Nika sixletîya na sûke de rêça domanîya mi binê lingan der a. Awa Xeyde, Çemê Muradî, koyê Karêrî, kengerî nika dêsê mi de dardekerde yê. Ma pîya qayîtê jumînî kenîme, bêveng kilamanê domanîye vanîme. Yew kilame vengêde nerm û barî de oda de bena vila, “Ti sayêr a, serê raye de. Tayê risnena zereyê vaye de.”

Çewlîg nika zê domanîya mi şewe û xîyalanê mi de rişîno. Ne wisar, ne zimistan, ne payîz, ne hamnan o nika. Nika ez zê yew azeba porderge serran û hesreta xo mûnena.

Ma ez se bikerî, hevalê mi Hesen? De ge-ge bê EM-ES-EN.

Îlhamî Sertkaya