Wendoxê delalî,
newroza pîroze nawo ameya, bixeyr ameya, sere û çimanê ma ser ameya. Sîya parî pede-pede darîna we, helmê ma tenêna beno hîra. Serdê zimistanî ke êndî xo peyser anceno, merdimîye ke axir zorê çorrî bena, kurd û Kurdîstan kî wisarê renginî silayneno.
Seke şima kî zanenê, edetê newroze û roşanê ameyîşê wisarî roşanêde kan o ke hem hetê kurdan ra hem kî hetê şaranê îranîyan (aryanan) ê bînan ra yeno bimbarekkerdene. Nê roşanî de adir yew elementê bingeyên o. No ewro hema xeylê bawerîyan de yeno dîyene, sey zerdeştîye, êzîdîye, yarsanî û Raya Heqîye de. Çaxo verên de adirgehan de însanî ginayêne tilsimê Homayî, ewro îtîqadê ma de adir nîşanê cu û canî yo. Adir mekanê ocax û wayîran o, pê xeyrê merdeyan dîyeno, tede hîr û bereket esto. Adir û roştî nîya kulturê kurdan de cayêdo berz cêna. La yewna hetê adirî esto, o kî adirê mêrxasanê tarîxê kurdan o. Adir de efsaneya Kawayî û efsaneyê pêro camêrd û ciwanîkan estê ke bi seyan serrî şarê kurdan rê bîyî rayberî.
Kila adirê newroze sey nîşanê cuya ma raya ma rê bena roştî. No adir Kawayî ra ma rê mîras o. Newroze roşanê xoverodayîşî yo, azadî ya, neweradinyameyîş o, ameyîşê wisarî yo. Roje çiqas tenge bo kî, teda û zulm çiqas giran û tarî bê kî û hêvî çiqas dirbetin û miradine bo kî, ma kurdan bawerî û hêvîya xo ra nêtexelîyayîme û nêtexelîme, ma kultur û ziwanê xo ca nêverdayî û ca nêverdanîme, ma netewe û raya xo ra ranêcêrayîme û ranêcêrîme. Kila adirê newroze şahîd û sondê ma yo.
Newroza şima bimbarek, adirê zerrîya şima geş bo.
Bimanê weşîye de,
