Erzingan de, hetanî serranê 1980an, şarê ma xo ra vatêne kurmanc. “Ez kurmanc im”, vatêne. Labelê 1980an ra dime, tawo ke dewijî raya Îstanbulî musa, ameyî bîyê şehîrij, o taw nasnameya xo kî înkar kerde. Tayê rîyê tersî ra, tayê rîyê pereyî ra (esnaf), tayê kî ebe zerrîya xo bîyê tirk.
Nînû ra zu (yew) mêrik bîyo. Nasnameya xo caverda, zeleqîyo nasnameya tirkan. Eke ci ra zukêk vaco kî “ti kurmanc a”, xo dano hard, hêrs beno, qahrîno. Vano: “Tirko esas ez ûne”.
No mêrik wayîrê apartman û dikanû beno. Zu kî kîradarê xo beno. Kîradarê xo kî kurdê Batmanî beno. Dikan kîra kerdo, karê tekstîlî kerdo ya. No kîradar kîrayê xo yê hîrê asmû nêdo.. Zobîna kî pereyê elektrîkî û awe kî nêdayo.
Mêrik kîracdar ra zaf hêrs beno. Zu roce ebe (bi) taqlatanê xo (mordemanê xo) yeno dikan, zirçeno kîradar ra. Qayît keno kî kîradar ebe ters kîra nêdano.
Xo xo de vano, “Ez ebe rindîye ney îkna bikerî.” Na fay kî ci ra vano, “Bê kîraya mi bide. Qayîtê mi ke, ma mordemê jubînî yîme, pîyê mi kî kurd bî, sima ra bî, mordemê sima bî. Mi rê nîya meke.”
Verdo Nemerem
