Na Dinya de, mordemê roja tenge, waxto ke vengê xo bianco, rojî bê veng berbenê, verojî hewran ra manenê
Nê mordeman ser o qal kerdene, seba nasan û dostan, zaf çetin o. Xebera şîyena nê mordeman ke bêro, rayî benê kilm, şîn beno derg û vila. Henî yo bira! A xebere amê. Vatî ke; Hemedê Kopan, (Memed Xoce), ma ra xatir wast û verbe hardê dewrêşî, verba bê pêynîye şî. Adir ra kile visîya, tanye, roştîye ra rişîya.
Kam bî hemedê Kopan, Medem Xoce?
Şewqeto ke roja tenge de nasîb û minasîbê her kesî nêbeno, huyayîşo ke hepis û adıran de, rayan û şukan de, verba mixenetan û mixenetîye de kemî nêbeno, xo bi rengan vila keno, wayîrê nînan bî. Çimê ey ra, tarixa wisarî birqîyêne, destê eyî yo ke ê rojanê tengan de, ê demanê ke zaf kesî bîbî qilêr û remayîbî, heya! Destê êyî yo ke nê wextan de verba mi derg bîbî, germ û nermîya ê destî, hîna zerreyê mi der o. Memed Xoce, zamayê mi, hevalê ma pêro şoreşvanan bî. Kêyeyê xo zê komele, keberê xo her kesî ra rakerde bî. Kitabê verênî yê ke qedexe bîy, vengê dengbêjê Kurdistanî yê ke bîyêne sebebê zîndan û hepisê ma, kêyeyê memed Xocayî de raya verêne mş dî û heşênayî. Dewa Şirnan de, hardê Karêrî de, vengê manîfestoyê serbestîye no berteng ra zimîyêne. No kêye de, vengê Garabetê Xacoyî ra ‘Lawikê Metînê’ vecîyêne. ‘Gidî lo lo’ vatêne Eyşan Şane. ‘Hevalê bargiran im’ vatêne Şivanî. Vengê Şîyarê Ferqînî de, ‘were bêmal’ vecîyêne. Şewanê Karêrî de, mobetê mişaganê ziman û hêgan de, vengê vaşturîyan û vengê nê kilaman, kewtêne têmîyan. Kamîya ma ser o, bandurê înkar û mixenetîye, giran bi giran dirîyêne. No, bedel bî. Hemedê Kopan, nê bedelî ra, bi zaneye, bi jîhatîye, bi sareberzîye, amade bî. Ma ci ra vatêne, ‘Memed abê’. Mamosta bî, mamostayê dîyaxan û moralan bî. Dewam Şirnan de, erra 1981 ê aşma zimistanî de, eskeran ebe helîkopter, ey, xanima ey û derguşê înan berdî hepisxaneyê Çewligî. Aşman ra tepya vecîyayî. Şima zen kerdê ke, baxçeyê gulan û çîcegn ra vecîyo, henî bi huyayîş, bi moral û bi sare berz bî. Dime ra surgunê Afyonî kerdî. Seba nê şertê zor û çetinî, qaşo tayê ‘dost û nasî’, seba ke dostîye û hevaltîya xo ebe şoreşvanan bibirno, (bi taybet, o waxt dewlete bi zaneye nameyê mi vet bî û nê nas û dostî’! Vatêne ‘sebebê nê çîyê tadayî yê ke yêne to ser o, Îhamî yo, o ke mebîyêne, to rastê nê çîyan nêbîyêne) qaşo nasîhatan ke kerdêne, Memed Xoce, nînan pêro def kerdêne û kerdêne poşman. Ez, nînan ra dime, nê ‘rojê adiran de’ rastê ci bîya. Çi ke dest ra ame mi ra kerd. No, karê her kesî nê bî. Ê kes ê ke waxtê ‘roja hîraye de’ henî tujîye kerdêne, remayî bî, eke mi bidîyêne, se ke ‘adir bivênê’ remêne.
Memed Xoce tenya mi ra ney, pêro şoreşvanan ra nîya dest derg bî. Çimê ey ra tarixa wisarî birqîyêne. Surgunan de, şeheran de, rayan de, verba ters û teresan, kotî ra ke şî, ruyê ey ra, o huyayîşo rengin vila bîyêne. Zê kila adirî, zê tanya roştîye bî. Neweşxanan de mend, durîyan de mend, tengasîyan de mend. O, sewdayê kamîya ma wa beleke, eşqdarê zonê ma û rastîya ma bî. Se ke asîmîlasyonê înkarî, ebe şarê ma kay kerdêne, ebe psîkolojîyê bandurîye şarê ma qıjkek dîyêne, (çi hêyf ke zaf qaşo roştnîbîrê! Ma zî kewtbîr binê tesîrê nê kompleksî) Memed Xoceyî zî, ebe vate û durişmeyê xo, ebe Kirmanckî qesî kerdena xo, înkar û nê komplesksî ra leqe kerdêne, qijkek dîyêne. No, karê her kesî nêbî ê deman. No, karê zanayêde xurt û ravêr dîyene bî. Memed Xoce ravêr dîyêne, fikrê xo xorî û roştin bî. Se bikime ke, xezeb û xemê xorî, zerreyê ey, rew ra kerd giran. Binê nê barê giranî de, bi aşman, ebe ê huyayîşê xo vinet. Raya peyêne ke mi ci ra telefon kerd (mi nêzanitê ke na raya peyene wa), cilan de bî. Heya! Ez xerîbîye de, o cilan de, nêweş bî. Ancîna ebe ê vengê xo yê nerm û huyayîşê xo yê ke dîyaxan dêne, qesî kerd. Mi ci ra va;
-Xem meke, derbaz bo, derbaz beno
Ey mi ra va;
-Qet mineta mi çîyê ra çin o! Heta kotî ke şi!
Heya! Qet çîyê ra minete nêkerd û nêkerdêne, rast bî.
Hemedê Kopan, (Memed Xoce, Memed abê) hesretan ra, xezeban ra, xeman û derdan ra qefelîya, reng û vengê xo, huyayîşê xo girot û şî. Sareyê mi aznîya dêsanê xerîbîye, ê reng û vengî ra visîya, bi xezeb, bi xem bîya pepug bira!
Xo rê wanena!
Sîndorê roj û şewê mi dirîya, sindorê welat û xerîbîye visîya, ez huyayîşê wisarê zerîya xo ra marum menda. Ne têlefon de o vengo Kirmanco ke dîyaxan dano, huyayîşan birqneno mend, ne zî endî keso ke mi ra vajo ‘silamê Memed Xocayî to ra esto’ nêmend. Mi sareyê xo azna dêsa xerîbîye, çimanê xo pêro dîmenan û dîyenan ra birna, verba bêpêynîye ra, dilopê hêstiran rişna. Destê mi berz bî, hîtîya çimê mi ser o tayê vinet, fekê mi ra vengo ke tenya eş heşênena vecîya; rast ke ,NA DİNYA DE, MORDEMÊ ROJA TENGE WAXTO KE VENGÊ XO BİANCO, ROJÎ BÊVENG BERBENÊ, VEROJÎ HEWRAN RA MANENÊ’
‘’Ti şîya ha! Gelo ez se vajî ‘to ra oxur bo Memed abê?’
Ruhê to şad bo, mordemê huyayîşî!
İlhami Sertkaya
12-12-2013
Nameyê xo Hemed bî, ci ra vatêne ‘Memed Xoce’
Çimê ey ra, rengê birqinîya wisarî vila bîyêne
Vanê na Dinya de, mordemê roja tenge
Waxto ke vengê xo bianco, rojî bê veng berbenê
Verojî hewran ra manenê
