Dara ke weyi me bo, bena hışke. Cı ra awe lazım a, cı ra şeveknayene lazım a. Dare nêna zon, wayir ke meşevekno, weyi mekero, wayir meveciyo, bena hışke.
Dare ke bı bo hışke, endi şıma se kenê bıkerê, ne awe, ne şeweknayene qebul nêkena.
Aqılê tayê mordeman, zê dara hışke wa.
Aqıl ke rêyê bı bo ‘hışk’, şıma se kenê bıkerê, vatê şıma, qal kerdena şıma, qesa şıma bê faydew o.
Çı hêf ke, asimilasyonê sed sera ke dewleta Tırki serê ma de hukum kerdo, tayê ‘zanayi’! aqıl ra kerdê zê dara hışke.
Coka ke şarê ma de ju qesa seba ninan est a.
‘Vace, vace, dara hışke ra vace’!
Nê tayê kesê ke ez qal kena, ‘nezeri megınê pıro’’! mêdaxi heni zaf çi zanenê ke! Gorê nê zanayê! xo, tı ke tayê wayirê aqıli me bê, ebe ninan xapina.
‘Zaf çi zanenê qaşo! Hama dara hışkeyê.
Ba –ba wo wıle, o zanayê! şıma, seba rastiya ma qet panc qurişê xo nêkenê.
Şıma çıqas qalê ‘analiz u toplum-moplumi’! bıkerê ki, şıma hata ke meresê rastiya xo, ‘toplum u moplumê’ şıma bê qimet o.
Hata ke şıma zonê xo mezanê, seba mısayena zoni, sarê xoyê ‘bımbareki’ tayê medajnê, ez bı xo, sıma ra tibar u inam nêkena ke, şıma xêra şar u rastiya ma bıwazê.
Nê! Şıma naye nêwazenê.
Şıma verba qaşo asimlasyon u inkarê zon u kamiya ma ra qesi kenê, bı Tırki tenya nusnenê, hama şıma zonê xo nêmısenê.
Şıma qaşo qalê kamiya şarê xo kenê, bı Tırki nusnenê, hama şıma wayirê kamiya xo nêvecinê.
‘El-emman destê şıma de’!
Ma şıma çı wazenê?
Zonê xo nê, zonê Tırki wazenê?
O, xo ra est o, şıma xo ra bınê hukum u bandora zonê Tırki de rê, ‘meraq meke rê’!
Seba naye, qet sarê xo medajnê.
Çı mend wastena şıma de?
Kultur?
O, xo ra est o!
Kamiye?
Wıle o ki xo ra est o!
Mekerê, hêf o!
Guna wo no şar.
Guna rastiya ma, guna kamiya ma, guna zonê ma ‘vılê şıma de bo’.
Şıma ‘êr ewliya’ kenê ke, na xırabiye mekerê.
Ma kemere ra handayê bıvatêne, kemere amêne ra zon.
Ma dara hışke ra handayê bıvatêne, dara hışke beno ke şerm kerdêne.
Şıma zelal niyê.
Şıma ne delal ê, ne zelal.
Dara hışke çıka ke?
Şıma dara hışke ra bêter ê.
Wi Xızır!
Wi homa, wi hometê aleme, ya canê mı bıge, ya zonê mı bıde!
Ya ki mı nê famkoran ra raxelesne.
No çı bela wo, to ardo serê ma!
Ma to ra se kerd ke?
Miyaz u niyazê ma, teberikê ma kewto bınê lınganê inkarciyan.
Zonê ma biyo pêrişan, xemê ‘zanayê ma’ niyê.
No çı bela wo, to ardo serê ‘zanayê ma’ rebi!
Şıma qey mı kerdê ‘pepuge’?
Ez ‘wanena’ vengê mı, xemê ninan niyo.
Vındê ez lomê xo, zêv u ziyaran ra bıkeri.
É zêv u ziyarê belengazê ke, loqmê xo awe ra şonê.
Eke heni nêbiyêne, hukmê inkarciyan şanıtêne we.
Ma, xelesiyêne ra.
Nê! Xelasa ma, destê ma de ra, ma ra mendo.
Efendi, destê mı bıge, ya ki destê xo bıde mı efendi!
To ra vana Xanım!
Azeb, azebe, şıma ra vana ez
‘Ero’ ez to ra vana!
Bıra, wayê ez şıma ra vana
Asimilasyoni, perda qılêre fisto aqılê şıma ser ra
Çımê şıma qayt kenê, wanenê, nêvênenê.
Hêy Dınya!
Qey tı şari ra ‘şekır u şirın a, ma ra axuya, nêwerin a?
Sarê xo berz bıkerê, goş bıdê serê rastiya xo.
Zonê ma, kamiya ma, verê çımanê şıma de helino roj be roj.
Aristoqratê ma, şêx u seyidê ma, alım u malımê vıla biyê.
Ne rusıpiyê ma mendê, ne ‘orıspiyê ma’
Wele ro ma ra bo.
Fam bıkerê.
DARO HIŞK, DARA HIŞKE!!
İlhami Sertkaya
3-3-2010
