Rojan ra rojê, lêlê sodirî, roştîya xoya barîye serê sûke de newe vila kerdîbî. A perda barîye, her çî ke şî, bîyêne zelal. Ne rayan de konvoyê tirkan, ne meydanan de nutuqê înan. Domanê sûke newe ra hasar bîyêne û verê keyberan de vengê înan kewtêne têmîyan.
Ez zanena, şima nika bêsebr vanê ke “De bê babeta xo ser.” Lerze mekerê, her cayê mi babet ê. Ne qeseyê mi qedîno, ne nuşteyê mi. Meqarîyê. Way û birayanê xo ra vajî… Ez serê ju kemere de nişta ro. Bawo, zinginîya wesayîtanê sûke goşanê mi berdêne. Xora zê şima di goşê mi, di çimê mi, di ling û destê mi estê, la zê şima zafîne, tenya ju aqilê mi ney, çar aqilê mi estîbî, şaş mebê, şima xelet nêwanenê, çar aqilê mi estîbî.
Bawo, aqilo verên domanîya mi tirtîbî, domanîya mi kerdîbî tirk. Aqilo didîyin serê nê aqilê tirkkerdişî de bi nameyê bawerîye, bi nameyê Homayî, ê Heqî, mi kerdîbî pirk. Şima nika vanê pirk çik o, ney? Ez şima ra kilmek vajî, pirk zî çîyêde zê tirkî yo. Qaşo ebe nameyo modern şima vajî, tirk pantirkîzm, pirk panîslamîzm o. Aqilo hîrêyîn, mi kerdbî çirk. Çirk zî îdeolojî yê. Nê hîrê aqilan ez kerdîbî, tirk, pirk û çirk. Nika şima zanenê, adet o, seba sembolbîyene nameyan kilm nusenê. Ma ez zî henî bikerî: T.P.Ç.
Metodê “T”yî qereqol û mekteb o. Ebe nê metodan serrê mi werdî û tirtî. Metodê “P”yî dîyanetê înan o. Serê înkarê ma de Homayî xapnenê û qirkerdena ma ser ra şikir kerdêne û duayî wendêne. Metodê “Ç”yî nutuqê roşnvîrîye û şanika enternasyonalîzmî bî.
Serê a kemere de, binê tîja germe de (de ti vana tîja serdine esta), ez xorî bi xorî fikirîyayêne. Bawo, taksîyê ame verê mi de vinet. Şoforî sareyê xo pencere de derg kerd û mi ra ju adrese pers kerd. Mêdaxî vengê xo zê gayo ke boreno, henî bî. Ez xîyalanê xo yê T.P.Ç de xaf de visîya (Kesî ra mevajê, ez tersa. Tersan ver ra huya ez. Xora kam bawer nêkeno, mekero mi ra çi? Hew!). Mi cewab da ke ez adrese nêzana, mêrik terkit şî. Ma ez kotî de menda? Mi xo vîr ra kerd. Heya, mi xo vîr ra kerd, çike mi ê hîrê aqilî girewt û mezgê xo de herey bibo zî, ez esto. Ne T, ne P, ne Ç… Raste rast ez be xo ya. La emrê mi zaf tirtîbî nê hîrê aqilan. Ma halê şima senîn o, çitur o? Ez vajî ke şima o aqilo hîreyîn der ê? Guna şima û guna kesî vileyê mino barî de mebo, ez guna şima megêrî.
Ma qalê T mekîme. Eger ke şima qalê P kenê, ê mi Seyîd Rizayê mi, Şêx Saydê mi, Xizirê mi, jîyar û teberîkê mi estê. Eger ke şima qalê Ç kenê, bawo na şanike ebe nameyê enternasyonalîzmî ebe ma zaf kay kerd. Mi no kay qedêno. Ma şima? Kes sîyaset de “birayê kesî” nîyo. Sîyaset menfaat o. Kam şikîno vajo ke şarê ma îslamê ereban û sosyalîzm de xeyr dîyo?
Şima rê ayb o!
Ez serê kemera huşke de usta ra (yanî kemera nerme zî esta, ez nêzana) û kewta sixletîya sûke. Mi zelalîya aqilê xo ra hes kerd, çi fayde ke aqilê mi mi ra va, “T.P.Ç. şarê ma henî lete kerdo ke barê to, barê şima giran o.” Mezgê ê kesê ke muhîmîya zonê ma fam kenê û emeg danê zonê ma, canê înan weş bo. Tayê zî canê mi weş bo, ma se beno?
Îlhamî Sertkaya
