Qelema destê to can û ruh dana kirmanckî

Ez heyranê qelema destê to ya. Ez to rind fam kena keko, la kesê ke nêwazenê to fam bikerêne, ya nînan xo no re famkorênî ya kî nînan xo no re biaqilênî. La çi heyf o ke nê biaqilê ma hona mana û muhîmîya zonê dayîke rind fam nêkenê. Nê biaqilanê ma ke mana û muhîmîya zonê dayîke rind bizanitê û fam bikerdê, ewro kî beno ke ziwanê ma no hal de nêbî.

Mordemê ke ziwanê xo re famkorîye kerde, mordemo ke ziwanê xo rê bî kerr û lal, mordemo ke bi çimê dişmenîye qayîtê ziwanê xo bî, mordemê ke kamîya xo înkar kerde, mordemê ke kulturê xo rê wayîrîye nêkerde, o mordemek ya nêweş o ya nêweş o.

Mordemê ke kulturê xo rê wayîrîye nêkerde, o mordemek ya nêweş o ya nêweş o.

Nê nêweşê man ê ke vanê “no ziwan ma mird nêkeno”, ê kî naye rind bizanê ke no ziwan kî heqa xo re nê çimvêşanan helal nêkeno. Ma maya nînan se şitê xo rê nînan kena helal? Gelo ma nê bi senî rîyî qayîtê rîyê maya xo kenê? Nînan bi nê ziwanî va “dayê” û va “bawo”, ma ewro qey xo înkar kenê?

Wa xo înkar kerêne, rojê ney rojê heqa nê ziwanê binê xeta vîndîbîyayîşî pirnikanê înan ra fitil-fitil yena. Sala vace nê çimvêşanî wa qet mird nêwerê! Helbet ke heqa ziwanê kirmanckî kî rojê pirnikanê nê çimvêşanan ra fitil-fitil yena. Wa şorêne kamcîn ziwan înan keno mird, ê ziwanî de xo mird kerê û wa ê şorêne xo înkar kerêne, la ez heyranê qelema destê to ya.

Qelema ke can û ruh dana kirmanckî, qelema ke kirmanckî neqeşnena, qelema ke kirmanckî rê melhem a, qelema ke mordemî de hurdî-hurdî qesey kena, qelema ke kirmanckî xo rê qible gureto, qelema ke mordemî de huya, berbena, zîbena, nalena… ez kî coka heyranê na qelem a.

Ma gere qedr û qîymete na qeleme rind bizanîme û na qeleme rê wayîr vecîme!

Qelema destê to roje bi roje mi aşiq û maşiqê ziwanê ma kirmanckî (zazakî) kena. Nuşteyanê to kî xora zere û can ra, bi keyfweşîye wanena. Xezîba canê to ke to xo rê nîya zere û can ra kirmanckî rê wayîr vecîna û nusena. Rind ke ti esta keko, rind ke ti esta. Derd û kederê to, xem û xeyalê to, huyayîş û berbişê to, kar û gureyê to, ked û emegê to  teyna seba raxelesîyena kirmanckî yo. Qelema destê to ra çekuyê kirmanckî benê rêze û dilope bi dilope palakînê kul û bîrînanê kirmanckî ser. Wulle bille qelema destê to ra ke me bo, kirmanckî sêy, vile çewt û bêkes maneno.

Gelo nê kirmancê ma, na xiznaya birêz Îlhamî Sertkayayî ra, yanî qelema destê birêz Sertkayayî ra çiqas îstîfade kenê? Gere nê nuşteyê nuştoxê ma biresê wendoxanê kirmanckî ke wa wendoxê kirmanckî kî na xizna ra îstîfade bikerê.

Ma gere qedr û qîymete na qeleme rind bizanîme û na qeleme rê wayîr vecîme! Çunke na qeleme can û ruh dana kirmanckî.