Ya zî “keyfê mi, derdê şima”. Axir çîyê ke şima rê derd o, mi rê derd nîyo, keyfê mi zî xo ra şima rê xem nîyo. Mi reyê qal kerdîbî, reyna qal bikerî.
Vanê, waxto ke fîrarî raya Zerduştî birnê, kincan û turikê ey ra çi ke estê, girotê. Zerduşt dime ra bikeyf, bi kay, raye ra şîyo. Kesê ke ey bi no hal vînenê, tayê ecêb manenê û pers kene:
– Fîraran raya to birnay, turikê to de çi ke estê girotê, la ti ancîna keyf kena! Sebeb?
Zerduşt bikeyf vano ke:
– Şima zanenê! Firaran kitabê mi nêgirotî!
Keyfê mi, keyfê Zerduştî yo. Nê hewteyanê peyênan de, hîrê kitabê ke mi waştêne biwanî, axir sayîya birêz Kamer Soylemezî ra kewt destê mi.
- Bero Sûr (Bedrîye Topac)
- Tarîyîya adirî de (Roşan Lezgin)
- Dersê Ziwanî (Roşan Lezgîn)
Bê sebr, bi lerze û bi keyf, mi nê hîrê kitabî wendî. Medya ra ez qayît kena ke seba nê hîrê kitaban ne qal kerdene ne zî “keyf”’ esto. Cêr û corê sosyal-medyayî, keyepelê ma Taksîm vanê, çîyêde bîn nêvanê. Dezenformasyon û rojeve ra ez huya. Kurdîstan de handayê birrî veşnayî, dar û kemerî rişnay, dew û keyeyî veşanitî, 17 hazar însanê bêsucî vîndî kerdî, la qet “Taksim” nêbî. Êyê ke qaşo seba hîrê daranê Taksîmî ostê ra pay, seba na xederîya qet muyêde xo nêlewnay. Derdê mi, keyfê înan! Keyfê înan, derdê mi!
Hîs û hîsîyatê ma yew nîyê. Kar û barê ma zî yew nîyê. Çi ke; wastena ma, persê ma, problemê ma yew nîyê. Axir adelet her kesîra lazim o. Heq û huquq, her kesî ra lazim o. La ‘şima’! Heq û huquqê ma, nêvînenê, derd û kêyfê ma zî, şima rê xem nîyo. Hmmm! Her kes raya xo ra! Seke ju hevalê mi hevalê bînî ra vatîbî:
– Normal o, Memo!
Normal o keko, normal o! Se bikîme? Ne zonê ma, ne kamîya ma, ne rastîya ma, ne edebîyatê ma, xêmê kesî nîyo. Ebe çuwalan tirkî nuşt. Gelo eger ke bi zonê ma yew pankart ke seba Taksîm binusîyayêne, nimûne: “Daranê Taksîmî mebirnê! Tebîet ebe betonan qilêr mekerê! Şerm bikerê! Bimiro faşîzmê Erdoganî”, nînan rê tehamul kerdêne nê “demokratan”?
Ayb o, ayb! Fîlm o, fîlm!
Şima keyfê mi zî remna, ez qalê keyfê xo bikerî. Tesadufêde henî weş bî ke ê hîrê kitabê ke mi waştê ez biwanî, hîrêmîna zî destê Kamer Soylemezî de bîy, wîy Xizir! Ez înan ra tek bi tek gêrayêne, la nika hîrêmîne verê çimanê mi der ê.
Çimê mi beriqîyay, zereyê mi keyfan ra bî şên û şênatîye.
– Qemer bira, nê hîrê kitaban xeyrê xo, bide mi!
– Kerem ke!
Hay! Ti weş û war be, Qemer! Zereyê wesayîtî de, mi dest bi wendene kerd. Dar û birrê ke ebe şîyena wesayîtî lerzayêne, hêjîyayêne, pêro kewtîbî nê kitaban. Hevalê minê şoforî, wesayît ramitêne, mi zî ebe nê kitaban xîyalanê xo xemilnayêne. Mi sareyê xo berz kerd ke Belçîka pey ra mendîbî, reyna mi sareyê xo berz kerd ke ez verê kêberê keyeyî der a. Mi selam xo vîr ra kerd, nê hîrê kitaban musna Şîlane.
De nika ju çay bişimî. Mi çaya xo şimite, tarîyê şewe seke rew ameybî. Wa bêro. Sodir ke ez hasar bîya, are kerd, karê roje bi lerze qedêna, fireqetî de wend û wend. Na saete keyfê mi rind o, ma yê şima? Nuştoxê ke keyfê mi ardî, reyna wazena vajî ke ê weş bê. Keyfê mi nê kitabanê zonê ma ra têşan o, têşan! Zereyê mi vêşan o, vêşan! Kanê ke kitab bi kalîteyê edebîyati ra binusîyo, qet keyfê mi melewnê.
Axir ebe Taksîm û Maksîman, ebe rojeva ke seba rastîya ma bêfayde ya, ne mi ne zî rastîya ma û keyfê mi eleqedar keno. Qey? Ez şima ra reyna vajî: Dewleta Tirke êndî ebe top û tifangan ma nêşikîno biqedêno, la ebe zonê xo, ebe kulturê asîmîlasyonî, no tehluke esto, xo vîr ra mekerê.
Not: Nuştoxê ma Îlhamî Sertkaya û deyîrbazo xarpetij Adem Karakoc na hewte meymanê Kamer Soylemezî bîy.
Ez şima pîroz kena brêz Sertkaya! Şima heme çî raşt vanî! “Axir ebe Taksîm û Maksîman, ebe rojeva ke seba rastîya ma bêfayde ya, ne mi ne zî rastîya ma û keyfê mi eleqedar keno.” Ma hewnê türk solu û bratîya şara xo vîr ra bikîm!
Seba eleqedarê xo, weş be bira Azadî
Birez KMer Soylemez simak her kesi rexne kene. Albuma Adem Karakoc rexne kene, Dersiminfo rexne kene, niya nibeno. Na raya zora, her game gerekeke ma bigoynime. Raver goynayis, tepiya rexne u kritik. Endi na newesiya “her çi ez teyna tewr rind virazen” ra mezgune xo raxelesnime. Sima pewre ju gula baxçeye kirmancki ye.