Germ o.
Domanî. Na roja germe de parkê taxe de kay kerdêne. Ezo budela yo ke domantîya xo binê waranê xirabeyan de, zereyê feqirîye û nêmvêşanîye de vîyarno, vîndî kerdo, henî ebe çimsîyayîye qayîtê domanan kena. Aqilê mi de ser û bîn bîyena sîyasetî, qayît kerdena mi de kayê domanan. Asmêno zelal, darê ke pelgê xo bîyê candarî, çîmê parkîyê xo zê qalî rafiste yê, qet çîyê domanan eleqedar nêkerdêne. Ne pukeleka sareyê mi, ne fikrê ke mezgê mi de zê laser zereyê mi kineno, nê zî vengê bêvengîya mi, qet domanan eleqedar nêkerdêne. Domanî ebe kayê xo mujxul ê. Huyînê, qirenê, keyfan ra araq danê.
Ne sîyaset, ne poşmanîye, ne rexne, ne şîrove…
Mi waşt ke ez bibî zê nê domanan. Yanî ne herb ne haştîye, ne qilêrîya sîyasetî ne hesrete, ne entegrasyon bifikirî…
Ne planê qilêrî, ne xapnayena şarê ma, ne vateyê “biratîya îslamî” bifikirî…
Ne murdîye, ne şaşîye, ne ecêbîye, ne zî hîris serrî ya ke welat ra dûrî bîyena xo, ne zî sebebê naye…
Xora ne planê entegrasyonî, ne zî biratîya îslamî, ne zî tepîya şîyena gerîlayan ra ez derdin bîya.
Mi waşt ke nê zî mi ra xem mebê, mi waşt ke ez zî nînan xo ra derd mekerî, mi waşt ke ez zî nînan xo vîr ra bikerî, la zeleqîyê aqilê mi, nêşikîna aqilê xo de vecî.
Kayê domanan henî weş, henî bê hesab, henî masumo pak bîy ke… La kayê sîyasetî û kayê pîlan, qilêr, bi hesab û qefçil bîy. Mi waşt ke ez zî zê nê domanan bibîyêne, qet pîl mebîyêne, ne dinya, ne zî hesaban û planan xem mekerdêne.
Mi waşt ke ez zî nê kayê domanan de, bi înan kay bikerdêne. La çi heyf ke ez bîya pîl. Domanî mi qebul nêkerdêne. Seke “ti endî pîl a, zereyê to ebe heseban û planê ke qet ma eleqedar nêkenê, ebe înan pir ê, ma ra dürî vinde” vatêne.
Rast bî.
Di ordegî zereyê awa golî de helîna xo ra halîyêne. Raya verên a ke ez ordegê ke seba helîna xo xebetînê, vänena. Ordeg û oredege pîya dar û berê barî antêne, dormeyê helîna xo viraştêne. Kamcî nêrî, kamcîn makî bîye, mi ferqê înan nêzanit. Ne ordego nêrî de duruşmeyê camêrdîye, ne zî ordega makî de duruşmeyê cinîtîye asêne. Ne heqê cinîyan, ne zî bandura camêrdan înan eleqedar kerdêne. Her hal ke ne top ne tufang, ne înkar ne asîmîlasyon, ne kapîtalizm, emperyalîzm, biratîya îslamî, ne mordemê biaqilî înan eleqedar kerdêne.
Ne Helepçe, ne Roboskî, ne qir kerdene…
Bawo ma ez çimsîyayîya înan mekerî, yê kamî bikerî?
Mi waşt ez bibî dara ke kişta nê ordegan û domanan bî. Ordegî awe de helîna xo viraştêne, domanî kişta na awe de kay kerdêne.
Ez fikirîya ke waxto ke welatê ma de ordegî û domanî nîya têlewe bibê, domanî kay bikerê, leweyê înan de zî ordegî helîna xo virazê, o waxt derd û muşgulatê ma’qedînê. O waxt ne kayê pîlanê qilêrî, ne entegrasyon, ne asîmîlasyon, ne zî vateyê biratîya îslamî…
Kayê domanan zelal bî, weş bî.
Kayê pîlan şelav ê, qilêr ê.
De vajê ke henî nîyo?
De bê ke memire!
Mi vileyê xo kinit, binê barê xem û derdan ra gamê xo bi lerze û hişk eştî, seke ez qarîyabî, verba daranê birrî şîya. Heya, ez qarîyabî. Kamî ra, çî ra?
De şima şikir pîl ê, zanenê ez kamî ra, çi ra qarîya… Dot ra, sixletîya sûke, seke waşt ke mi biancê zereyê xo, ney! Ez nêkewta ci, fireqetîye de aqilê mi de ordeg û domanî şîya bîya dûrî. Dûrî çik a ke? Endî seba mi dûrî nêmendo.
Ya zî her çî û her ca seba mi dûrî yo.
Halê şima senîn o?
Sîndorê nêzdî û dûrîtîya şima mendo, nêmendo?
Yê mi nêmendo, vîndî bîyo.
