No nuşte yew “cerebnayîşo edebî” yo.
Însan, gere cayê xo de henî bêfam û bêferaset mevindo. Çimke însan ke cayê xo de bi serran sey hertimê xo mend, wext mîyan de beno sey pesêde gêj. Şuxulîyayîşê her çî ra beno bêxeber û bêferaset. O dem kî mîyanê kes û wextî de tirr yeno viraştene.
Ganî merdim hertim xo ra pers kero û vajo: Ez vizêr se fikirîyêne, ewro se fikirîno, meşte ganî se bifikirîne?
Dinya roje bi roje zaf têzik vurîna. Merdim ganî xo bi rewşa dinya bihesibno. Rîyê xo biçarno îlm û vurîyayîşê dinya ser. O gore fikrê xo ciwîyayişê xo de bîyaro ca.
Merdim bê fikr nêbeno. Merdim bê îtîqad nêbeno. Merdim bê eşq û sewda nêbeno. Ganî her dem eşq û sewdaya merdimî bibo. Çimke eşq leş û rîyê merdimî yo. Eşq estbîyayîşê merdimî yo. Merdim eke mecbur mend, seba eşq û sewdaya xo ganî bibo fîrarê zereyê xo.
Wext û eşq û sewda
Eşq û sewdaya zerrî. Çiqas çîyêde meqbul. Çiqas çîyêde muteber.
Eşqê maye. Eşqê cinîk û camêrdî. Eşqê domanî. Eşqê îtîqadî. Eşqê welatî.
Heya, eşqê welatî her çî ser ra yo. Feqet her eşq cayê xo de giran o. Her eşq cayê xo de muteber û meqbul o. Merdim seba eşqê zereyê xo, eke mecbur mend, ca bi ca ganî bicêro. Eşqê zereyê xo rê derman bivîno. Helbet naye de tomete çin a. Naye de xirabe çin a.
Eke qewimîya, merdim ganî seba eşqê zereyê xo keyeyê xo ra vejîyo şoro. Welat bi welat, ca bi ca bicêro. Meqefelîyo, meekesîyo. Linganê xo ser sey yew êgîtî vindero. Kesî ra minete mekero. Kesî ra kî qet meterso. Bicêro û bivîno. Bivîno û bi fikirîyo, hetanî ke vurîya. Hetanî ke rewşa dinyaya newîye dîye. Hetanî ke tirrê mîyanê xo yê wextî xo mîyan ra dard we. Hetanî ke çimê xo çarnay fikranê rind û raştan ser. Hetanî ke o û sewda xo reştî pê. Hetanî ke eşqê zereyê xo rê bî derman.
Wext û azadîye
Azadîya şaran. Azadîya kesan. Çiqas çîyêde muteber. Leşa merdimî ke waşt, ganî azad bicêro. Azad ronişo û azad rawurzo. Azad bihuyo. Azad biberbo. Bi kulturê xo azad emr bikero. Xo bi xo eşq û sewdayanê xo ser o bifikirîyo. Bi saetan. Bi rojan. Bi serran. Kamî rê çi lazim. Muhîme a ya ke raşt û rind bifikirîyo merdim. Zîyankar mebo merdim. Însan bo merdim.
Wext û hêvîyê zerrî
Hêvîyê şaran. Hêvîyê zereyê kesan. Çiqas çîyê muteberî. Çiqas çîyê rindî. Labelê hêvîyê zereyê merdimî ge-ge kî merdimî dejnenê. Birînanê girsan virazenê zereyê merdimî de. Feqet merdim hêrs bo kî, biekesîyo kî ê reyna hêvîyê zereyê merdimî yê. Merdim înan bierzo kamî ser? Gerreyê înan kamî de bikero? Kamî ra se vajo? Heya, rinde a ya ke hêvîyanê xo zereyê xo de bikero eşq û sewdaya zereyê xo. Înan ra hes bikero. Bêkês û bêkes bimano kî, caran hêvîyanê zereyê xo ra derbaz mebo. Çimke hêvîyê merdimî, eşq û sewdayê zereyê merdimî yê. Hêvîyê merdimî, azadî û însanîya merdimî yê.
Wext û aqil
Aqilê merdimî ganî hertim sereyê merdimî de bo. Merdim ganî bi aqilê xo rayîr ra şoro. Qewl û qîraranê xo bi aqilê xo bîyaro ca. Çimke wext mîyan de fikrkerdiş, vurîyayîş, eşq û sewdayê zereyê merdimî, hêvîyê merdimî ganî bi aqilê merdimî bêrê ca.
Kam vano çi wa vajo, merdim seba hêvîyanê zereyê xo, gere hertim wext ra daha têzik bo.
Alî Beytaş
